«…ἵνα τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως πολυτιμότερον
χρυσίου τοῦ ἀπολλυμένου διὰ πυρὸς δέ δοκιμαζομένου εὑρεθῇ εἰς ἔπαινον καὶ τιμὴν
καὶ δόξαν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ…» (Α’ Πέτρου 1, 7).
Ἀδελφοί μου, ἡ πίστη μας δοκιμάζεται πιὸ συχνὰ ἀπ’ ὅσο ἕνα καλάμι
κλυδωνιζόμενο στοὺς ἀνέμους. Οἱ δοκιμασίες εἶναι σὰν τοὺς δυνατοὺς ἀνέμους: μιὰ
ἀδύναμη πίστη τὴν ξεριζώνουν ἀλλὰ μιὰ δυνατὴ πίστη τὴν δυναμώνουν ἀκόμη
περισσότερο. Ἐπίσης, οἱ δοκιμασίες εἶναι
σὰν τὶς φλόγες, μέσα στὶς ὁποῖες τὸ ἄχυρο καίγεται καὶ τὸ χρυσάφι καθαρίζεται. Ἀλλὰ
καὶ οἱ θεωρίες καὶ οἱ εἰκασίες τοῦ ἀνθρώπου δοκιμάζουν τὴν πίστη μας. Αὐτές,
συνήθως, εἶναι ὅπως οἱ πολλοὶ ἰσχυροὶ καὶ ἀδυσώπητοι ἄνεμοι· ἀλλὰ μποροῦμε νὰ
τοὺς ὑπερβοῦμε – ἂν εἴμαστε πρόθυμοι νὰ... παραμείνουμε ἑδραιωμένοι
στοὺς λόγους τοῦ Θεοῦ καὶ ἂν μποροῦμε, σὲ ἀντίθεση μ’ αὐτὲς τὶς
θεωρητικολογίες, νὰ δώσουμε τὴν πρέπουσα ἔμφαση στὶς
Διδαχὲς τῆς Πίστεως στὸν Χριστό.
Ἡ πίστη μας δοκιμάζεται ἔτι περισσότερο μὲ τὸν φόβο καὶ τὴ ντροπή: φόβο
γιὰ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι διώκουν τὴν Πίστη, καὶ ντροπὴ ἀπέναντι σὲ ἀνθρώπους, οἱ
ὁποῖοι ἀλαζονικὰ καταφρονοῦν τὴν Πίστη.
Αὐτοὶ ἐπίσης εἶναι δυνατοὶ ἄνεμοι, στοὺς ὁποίους πρέπει νὰ ἀντισταθοῦμε,
ἂν θέλουμε νὰ παραμείνουμε ζωντανοί.
Πῶς θ’ ἀντισταθοῦμε σ’ αὐτούς;
Μὲ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ,
ποὺ θὰ πρέπει πάντα νὰ ἔχει στὴν ψυχή μας ἀνώτερη θέση ἀπὸ τὸν φόβο τῶν ἀνθρώπων·
καὶ μὲ τὸ νὰ αἰσχυνόμεθα ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, τῶν ἁγίων καὶ τῶν μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι
δὲν ντράπηκαν γιὰ τὴν πίστη τους, παρεστῶτες ἐνώπιον ἡγεμόνων, ἀρχόντων καὶ τῶν
δυνατῶν τοῦ κόσμου τούτου.
Ἡ πίστη μας δοκιμάζεται ἐπιπλέον ἀπὸ τὰ δεινὰ καὶ τὶς ταλαιπωρίες τοῦ βίου. Αὐτὸ εἶναι τὸ
καμίνι, μέσα στὸ ὁποῖο ἡ πίστη μας, εἴτε καίγεται σὰν ἄχυρο εἴτε λάμπει καὶ
καθαρίζεται, ὡς χρυσὸς ἐν χωνευτηρίῳ.
Ἡ πίστη μας θὰ ἐπιζήσει ἀπὸ τέτοιες δοκιμασίες, ἂν μνημονεύουμε Ἰησοῦν
Χριστὸν Ἐσταυρωμένον ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ὅλες τὶς χιλιάδες μαρτύρων τῆς Πίστεως, οἱ ὁποῖοι
μὲ τὴν ἀπαντοχὴ καὶ τὴν ἐγκαρτέρησή τους νίκησαν καὶ κατατρόπωσαν κάθε πολέμιο,
ἀναδυόμενοι μέσα ἀπ’ τὶς φλόγες σὰν τὸ καθαρὸ χρυσάφι· καὶ οἱ ὁποῖοι ἐξακολούθησαν
σελαγίζοντες νὰ διαλάμπουν στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, ἐν μέσῳ τῶν ἀγγέλων καὶ ἐν
μέσῳ τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ πίστη μας δοκιμάζεται ἐπίσης ἀπὸ τὸν θάνατο – τὸν θάνατο τῶν οἰκείων
καὶ προσφιλῶν μας προσώπων καὶ γενικῶς τὸν θάνατο ἀνθρώπων.
Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀδυσώπητο πῦρ, μέσα στὸ ὁποῖο ἡ πίστη τῶν πολλῶν
κατακάηκε.
Εἶναι, λοιπὸν, ὁ θάνατος τὸ τέλος τῶν πάντων;
Ὄχι, δὲν εἶναι – πιστέψτε με!
Εἶναι ἡ ἀρχή τῶν πάντων, ἡ ἀρχή μιᾶς καινῆς καὶ
δίκαιης ζωῆς!
Πιστέψτε στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, πιστέψτε στὴν ἐπέκεινα τοῦ τάφου ζωή,
πιστέψτε στὴν Κοινὴ Ἀνάσταση καὶ στὴ Φρικτὴ Ἡμέρα τῆς Κρίσεως.
Ὦ ἀγαθὲ Κύριε, δυνάμωσε τὴν πίστη μέσα μας καὶ ἐλέησέ μας!
Σοὶ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος
πηγή: orthodoxia-ellhnismos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου