Άγιος Γέροντας Παΐσιος: "Βλέπω τι μας περιμένει γι' αυτό πονάω"

Περνούν τα χρόνια καί τί δύσκολα χρόνια! Δεν τελείωσαν τα θέματα. Βράζει τό καζάνι. Αν δεν είναι λίγο δυναμωμένος κανείς, πως Θα μπορέσει να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση; Ο Θεός δεν έκανε ανεπρόκοπους ανθρώπους.

Πρέπει να καλλιεργήσουμε τό φιλότιμο. Αλήθεια, Θεός φυλάξοι, άν γίνει ένα τράνταγμα, πόσοι Θα σταθούν όρθιοι; Πρίν από τόν πόλεμο τού ‘40, στήν Κόνιτσα, εκεί που είχα τό μαραγκούδικο ήταν ή αγορά καί έφερναν οί χωρικοί καλαμπόκι, σιτάρι κ.λπ. Μερικοί πλούσιοι - τί πλούσιοι, αύτοί δηλαδή που έπαιρναν κάποιους τόκους από τίς Τράπεζες, όταν πήγαιναν οί καημένοι οί χωρικοί τό καλαμπόκι στήν αγορά, για να τό πουλήσουν, αύτοί τό κλωτσούσαν με το πόδι καί ρωτούσαν πόσο έχει.

Οταν ήρθε ό πόλεμος καί άναγκάσθηκαν να τα πουλήσουν όλα, «καλημέρα» έλεγε ό ένας, «έχεις καλαμπόκι;» ρωτούσε ό άλλος. Γι’ αύτό τώρα νά ευχαριστείτε τόν Θεό γιά όλα. Κοιτάξτε νά ανδρωθείτε. Σφιχτείτε λιγάκι. Βλέπω τί μας περιμένει, γι’  αύτό πονάω.

Μην αφήνετε τον εαυτό σας χαλαρό. Ξέρετε τί τραβάνε άλλού οί Χριστιανοί (5); Στην Ρωσία μέσα στά κάτεργα. Τί δυσκολίες! Πού πνευματικά βιβλία! Αφήστε την Αλβανία. Δυστυχία! Δεν έχουν νά φάνε. Ούτε Εκκλησίες άφησαν ούτε μοναστήρια. Τά ονόματά τους τα άλλαξαν καί αύτά, γιατί δεν ήθελαν νά ακούγονται χριστιανικά όνοματα.

Καί στην Αμερική άκόμη, οί Ορθόδοξοι είναι λίγοι, σκορπισμένοι σε διάφορα μέρη, και ξέρετε τί τραβάνε; Νά μην υπάρχει ορθόδοξη κοινότητα, νά πηγαίνουν με το τραίνο μακριά, γιά νά έκκλησιασθούν, νά έρχονται στό Άγιον Όρος νά συμβουλευθούν γιά ένα θέμα!

Είναι μεγάλη άχαριστία αύτό τό χαλαρό πνεύμα πού υπάρχει στην Ελλάδα. Πόσους Αγίους θά παρουσιάσει ο Θεός στά κράτη πού ύπηρχε κομμουνισμός! Μάρτυρες! "Εκείνοι είχαν άποφασίσει τόν θάνατο. Είχαν μεγάλες θέσεις καί δεν συμφωνούσαν με τούς νόμους, όταν Ήταν άντίθετοι με τόν νόμο τού Θεού. «Δεν συμφωνώ σκοτώστε με, κλείστε με φυλακή», έλεγαν, γιά νά μην παρασυρθούν καί οί άλλοι.

Εδώ πολλοί, χωρίς νά ζορίζονται, δείχνουν τέτοια άδιαφορία! Λίγο άν περνούσαν μιά δυσκολία, έναν πόλεμο η δύσκολα χρόνια, θά ήταν διαφορετικά. Γιατί τώρα είναι σάν νά μη συμβαίνη τίποτε.

Είναι - πως νά το πει κανείς; σάν ένας νά έρχεται άπό την Αυστραλία με το άεροπλάνο την άνοιξη στην Ελλάδα καί νά φεύγει άπό ‘δώ τό φθινόπωρο γιά την Αυστραλία, όπότε φθάνει έκεϊ πάλι άνοιξη. Από άνοιξη σε άνοιξη, και χειμώνα δεν βλέπει δεν ξέρει ούτε τί γίνεται τον χειμώνα ούτε άπό κακοκαιρίες ούτε τίποτε.

- Γέροντα, πώς µπορούμε νά βοηθήσουμε έναν άνθρωπο άδιάφορο;

- Νά τού βάλουμε τήν καλή ανησυχία, νά τόν προβληματίσουμε, για νά θελήσει ό ίδιος νά βοηθηθεί. Μέ το ζόρι δέν γίνεται. Πρέπει νά διψάει ό άλλος, γιά νά τού δώσεις νά πιει νερό. Δώσε σέ έναν πού δέν έχει όρεξη, νά φάει μέ τό ζόρι… Θα τό κάνη έμετό.
'Οταν ό άλλος δέν θέλει, δέν μπορώ νά τού στερήσω τήν έλευθερία, τό αύτεξούσιο.

από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τόμος Β σελ 39»  (ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ – ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

5. Ειπώθηκε τον Μάιο του 1987