Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτη
~ Όσο μπορεί κανείς να γίνει σωστός Χριστιανός. Τότε θα έχει πνευματικό
αισθητήριο. Λίγο-πολύ θα πονάει και την Ορθοδοξία και την Πατρίδα του και θα
αισθάνεται και την υποχρέωση που έχει ως Έλληνας.
Οπότε από εκεί και πέρα, αν μάθει κάτι, ενδιαφέρεται, ανησυχεί,
προσεύχεται. Αλλά αν πρέπει να του λένε: «Τώρα να ενδιαφερθείς γι’ αυτό, ύστερα
να ενδιαφερθείς για εκείνο», θα είναι σαν μια τετράγωνη ρόδα που θέλει συνέχεια
σπρώξιμο, για να προχωρήσει. Σκοπός είναι να σπρώχνεται από μέσα ο άνθρωπος.
Τότε θα κυλάει όμορφα σαν στρογγυλή ρόδα.
Και αν γίνει σωστός Χριστιανός κανείς, σπρώχνεται από μέσα και μετά τον πληροφορεί ο Θεός πιο πολύ και από αυτόν που διαβάζει, και για περισσότερα πράγματα. Γνωρίζει όχι μόνον αυτά που γράφουν, αλλά και αυτά που σκέφτονται να γράψουν. Καταλάβατε; Έρχεται ο θείος φωτισμός και όλες οι ενέργειές του είναι φωτισμένες.
Και αν γίνει σωστός Χριστιανός κανείς, σπρώχνεται από μέσα και μετά τον πληροφορεί ο Θεός πιο πολύ και από αυτόν που διαβάζει, και για περισσότερα πράγματα. Γνωρίζει όχι μόνον αυτά που γράφουν, αλλά και αυτά που σκέφτονται να γράψουν. Καταλάβατε; Έρχεται ο θείος φωτισμός και όλες οι ενέργειές του είναι φωτισμένες.
Τέτοια κληρονομιά που μας έχει αφήσει ο Χριστός δεν έχουμε δικαίωμα να
την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Θα δώσουμε λόγο στο Θεό. Εμείς, το μικρό αυτό έθνος, πιστέψαμε στο
Μεσσία, μας δόθηκε η ευλογία να διαφωτίσουμε όλο τον κόσμο. Η Παλαιά
Διαθήκη μεταφράστηκε στην ελληνική γλώσσα εκατό χρόνια πριν από την έλευση του
Χριστού. Οι πρώτοι Χριστιανοί τι τράβηξαν! Κινδύνευε συνέχεια η ζωή τους. Τώρα
τι αδιαφορία υπάρχει!… Ενώ ανώδυνα σήμερα, χωρίς να κινδυνεύει η ζωή μας,
μπορούμε να διαφωτίσουμε τα έθνη, να γινόμαστε πιο αδιάφοροι; Αν σήμερα έχουμε
λιγάκι ειρήνη, ξέρεις τις έχουν τραβήξει οι παλιοί; Ξέρεις πόσοι θυσιάσθηκαν; Τώρα τίποτε δεν θα είχαμε, αν δεν
θυσιάζονταν εκείνοι.
Και κάνω μια σύγκριση · πώς τότε, ενώ κινδύνευε η ζωή τους, κρατούσαν
την πίστη τους, και πώς τώρα, χωρίς καμιά πίεση, όλα τα ισοπεδώνουν! Όσοι δεν
έχουν χάσει την εθνική τους ελευθερία, δεν καταλαβαίνουν. Τους λέω: «Ο Θεός να φυλάξει να μην έρθουν οι βάρβαροι και μας
ατιμάσουν!» και μου λένε: «Και τι θα πάθουμε;». Ακούς κουβέντα; Άντε να
λείψετε, χαμένοι άνθρωποι! Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι σήμερα. Δωσ’ τους
χρήματα, αυτοκίνητα, και δε νοιάζονται ούτε για την πίστη ούτε για την τιμή
ούτε για την ελευθερία.
Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και τους αγίους
Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας · και την ελευθερία μας την οφείλουμε
στους ήρωες της Πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας. Αυτήν την αγία
κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διατηρήσουμε και όχι να την
εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Είναι κρίμα να χαθεί ένα τέτοιο έθνος! Και
βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίσει ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις,
έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους, για να κρατηθεί κάτι
και να σωθεί το πλάσμα Του. Δεν θα
αφήσει ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε ανθρωπίνως και
για ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήσει ο
Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου