"Γιά νά μπορέση νά βοηθήση ὁ πνευματικός δύο ἀνθρώπους πού ἔχουν σχέση, πρέπει νά ἔχη ἐπικοινωνία καί μέ τούς δύο"

– Γιὰ νὰ μπορέση νὰ βοηθήση ὁ πνευματικὸς δύο ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν σχέση, πρέπει νὰ ἔχη ἐπικοινωνία καὶ μὲ τοὺς δύο. Ὅταν ἀκούη λ.χ. λογισμοὺς δύο ἀνθρώπων ποὺ ἔχουν διαφορές, πρέπει νὰ γνωρίζη καὶ τὶς δύο ψυχές, γιατὶ ὁ καθένας μπορεῖ νὰ παρουσιάζη τὸ θέμα, ὅπως τὸ καταλαβαίνει. Καὶ νὰ δεχθῆ νὰ λύση τὶς διαφορές τους, μόνον ἂν δεχθοῦν νὰ τὶς λύση σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, γιατὶ ὅλες οἱ ἄλλες λύσεις εἶναι ἕνας συνεχὴς πονοκέφαλος καὶ χρειάζονται συνέχεια ἀσπιρίνες. Ὕστερα νὰ βάλη τὸν καθέναν στὴν θέση του· νὰ μὴ δικαιώση κανέναν. Νὰ πῆ στὸν καθέναν τὰ κουσούρια του, ὁπότε πελεκιέται τὸ ἕνα στραβό, πελεκιέται καὶ τὸ ἄλλο, καὶ ἔτσι συμφωνοῦν καὶ συνεννοοῦνται.

Τὸ μόνο καλὸ ποὺ ἔχω εἶναι αὐτό: ποτὲ δὲν δικαιώνω κανέναν, ἔστω καὶ ἂν δὲν φταίη. Ὅταν λ.χ. ἔρχωνται οἱ γυναῖκες καὶ μοῦ λένε ὅτι ἔχουν προβλήματα στὴν οἰκογένεια καὶ φταίει ὁ ἄνδρας, κατσαδιάζω τὶς γυναῖκες. Ὅταν ἔρχωνται οἱ ἄνδρες καὶ κάνουν παράπονα γιὰ τὶς γυναῖκες, κατσαδιάζω τοὺς ἄνδρες. Δὲν ἀναπαύω τὸν λογισμό τους, ἀλλὰ λέω τὰ στραβὰ τοῦ καθενός· λέω στὸν καθέναν αὐτὸ ποὺ τοῦ χρειάζεται, γιὰ νὰ βοηθηθῆ. Ἀλλιῶς φεύγει ἀναπαυμένος ὁ ἕνας, φεύγει ἀναπαυμένος καὶ ὁ ἄλλος, καὶ στὸ σπίτι πιάνονται μεταξύ τους. «Εἶχε δίκιο ποὺ μοῦ εἶπε γιὰ σένα ἔτσι!». «Καὶ σ᾿ ἐμένα ξέρεις τί εἶπε γιὰ σένα;». Θέλω νὰ πῶ, κανέναν δὲν ἀναπαύω στὰ πάθη του. Πολλοὺς μάλιστα τοὺς μαλώνω πολὺ – φυσικὰ γιὰ τὸ καλό τους –, ἀλλὰ φεύγουν πραγματικὰ ἀναπαυμένοι. Μπορεῖ νὰ φεύγουν πικραμένοι, ἀλλὰ μέσα τους καταλαβαίνουν ὅτι ἐγὼ πικράθηκα πιὸ πολὺ ἀπὸ αὐτούς, καὶ αὐτὸ τοὺς πληροφορεῖ.

– Μερικοί, Γέροντα, νιώθουν σιγουριά, ὅταν τοὺς μαλώνετε.

– Ναί, γιατὶ δὲν τὸν μαλώνω τὸν ἄλλον ξερά. Θὰ τοῦ πῶ ὅτι ἔχει αὐτὰ τὰ καλά, γιὰ νὰ τὰ ἀξιοποιήση, καὶ αὐτὰ τὰ κουσούρια, γιὰ νὰ τὰ διορθώση. Ὅταν δὲν τοῦ πῆς τὴν ἀλήθεια, τότε, σὲ μιὰ στιγμὴ ποὺ δὲν κολακεύεται, παλαβώνει.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»