Η κρίση στην Ουκρανία διέλυσε τις
ψευδαισθήσεις ορισμένων και μας υπενθυμίζει ότι:
ü Η εθνική ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα δεν
εξασφαλίζεται από ξένες δυνάμεις και «φιλικές» διαβεβαιώσεις.
ü Η επίκληση του διεθνούς δικαίου είναι «α λά καρτ». Κάποιες φορές η επίκλησή του γεννά φρούδες ελπίδες
και οδηγεί σε αυτοκαταστροφικές ενέργειες. καθόσον δεν υπάρχει κάποιος
μηχανισμός που το επιβάλλει. Η αναποτελεσματικότητα των αποφάσεων του ΟΗΕ με
βάση την επίκληση του διεθνούς δικαίου επισημαίνεται από ένα έμπειρο Eλληνα
πολιτικό και διπλωμάτη τον Παναγιώτη Πιπινέλη, ο οποίος το 1955 αναφέρει: «Τα
Ηνωμένα Έθνη αποτελούν πολιτικόν καθαρόν οργανισμό, όπου τα κράτη μέλη αυτού
κανονίζουν την στάσι των, προ πάντως επί τη βάσει των συμφερόντων των».
ü Στον 21ο αιώνα δεν γίνονται πόλεμοι και «οι σύγχρονες
χώρες δεν παρασύρονται σε συγκρούσεις». Το τελευταίο είναι η άποψη του κ. Σημίτη
μετά την κρίση των Ιμίων.
Επειδή δίπλα μας υπάρχει ένας γείτονας με ξεκάθαρη αναθεωρητική διάθεση
απέναντι στη χώρα μας τα παραπάνω είναι σκόπιμο να τα λάβουμε σοβαρά υπόψη μας
στις επιλογές της εξωτερικής μας πολιτικής και της στρατηγικής που
υιοθετούμε.
Λάμπρος Τζούμης, αντιστράτηγος ε.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου