~ Προσπαθήστε να φθάσετε στην παιδική
απλότητα στη σχέση σας προς τους ανθρώπους και στην προσευχή προς τον
Θεό. Η απλότητα είναι το ύψιστο αγαθό και η ύψιστη αξία του ανθρώπου.
Ο Θεός είναι τελείως απλός, επειδή είναι τελείως αγαθός. Και η ψυχή σου
ας μην διχάζεται στο καλό και το κακό. Στις απλές καρδιές αναπαύεται το Πνεύμα
του Θεού. Η εσωτερική απλότητα πρέπει να χύνεται και σε όλα τα έξω από
εμάς. Πρέπει σε όλα να υπάρχει απλότητα στους λόγους και στην εξωτερική
μας όψη.
Να μην είσαι υποκριτικά ευλαβής. Ακόμη κι αν με αγαθή πρόθεση
επιτηδεύεις την εξωτερική σου εμφάνιση, η χάρις αναχωρεί από σένα. Η ακακία και
η απλότητα περισσότερο από όλες τις αρετές κατεβάζει σε μας τη Χάρη και το
έλεος του Θεού.
Μη χρησιμοποιείς την πανουργία στο έργο της σωτηρίας σου. Μην αναζητείς
ειδικούς δρόμους, μην επιβάλλεις στον εαυτό σου ειδικές ασκήσεις, αλλά όπως
έρθουν τα πράγματα, όπως ο Κύριος στείλει τη δύναμή του, έτσι κι εσύ, αδιάκοπα,
αφειδώς, ανάγκασε τον εαυτό σου σε κάθε αγαθό.
Και κατά την προσευχή απλά να μιλάτε με τον Κύριο, γιατί πράγματι είναι
κοντά μας. Πρέπει να Του λέμε όλα όσα έχουμε στην ψυχή μας. Όταν υπάρχει η
αίσθηση της μετάνοιας , μίλησε στον θεό όπως αισθάνεσαι: «Κύριε, είμαι
ενώπιόν Σου αμαρτωλός, τίποτε δεν έχω, αλλά ελεήσέ με κατά το μέγα Σου έλεος…
Σύμφωνα με τα κρίματά Σου , σώσον με». Και όπως τα παιδιά παρακαλούν τη
μητέρα τους, απλά, πλησιάζοντάς την και επιθυμώντας να πάρουν αυτό που της
ζητούν: «Μαμά, δώσε μου (τούτο ή εκείνο) , δώσε μου!», έτσι κι εμείς
πρέπει να παρακαλούμε τον Κύριο και να βάζουμε όλη μας την ψυχή στα λόγια της
προσευχής.
Ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ έτσι απευθυνόταν προς τον Θεό και
προσευχόταν: «Εσύ είσαι ο τροφέας του, Πατερούλη μου». Να ποιά εγγύτητα
αισθανόταν προς τον Κύριο.
Εκείνον που δεν έχει ευθεία καρδιά προς τους ανθρώπους, ο Κύριος
δύσκολα τον δέχεται κατά την προσευχή, δίνοντάς του να αισθανθεί ότι δεν είναι
ειλικρινής στη σχέση του με τους ανθρώπους και γι’ αυτό δεν μπορεί να είναι
τελείως ειλικρινής στη σχέση του με τον Θεό, χωρίς ψυχική προσπάθεια.
Να είσαι, όσο το δυνατόν, πράος, ταπεινός, απλός στη σχέση σου με
όλους, θεωρώντας ανυπόκριτα τον εαυτό σου πιο κάτω απ’ όλους κατά την
πνευματική σου κατάσταση, δηλαδή πιο αμαρτωλό και πιο αδύναμο απ’ όλους. Να
λες: «εκ των αμαρτωλών πρώτος ειμί εγώ».
Όσο μπορείτε να καλύπτετε τα έργα σας που σχετίζονται με την πνευματική
ζωή και ούτε με το βλέμμα σας ούτε σε συζητήσεις, ούτε στις άλλες σχέσεις σας
να τα αποκαλύπτετε, αλλά να ενεργείτε απλά και να αποφεύγετε τις άσκοπες πολυλογίες.
Από το βιβλίο: «ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου