….«Ο Ανάδοχος
Ὁ ρόλος του δέν εἶναι ἁπλά νά φροντίσει γιά τά πρακτικά
ζητήματα ἤ νά κάνει δῶρα στό παιδί ἤ γιά νά δημιουργήσει κοινωνικές
σχέσεις. Ἡ παρουσία του εἶναι οὐσιαστική καί ἀπαραίτητη. Ἐγγυᾶται
στήν Ἐκκλησία γιά τόν νεοφώτιστο καί τήν πρόοδό του στήν πίστη.
Στίς περιπτώσεις τοῦ νηπιοβαπτισμοῦ, ἀναπληρώνει τήν ἔλλειψη
βούλησης τοῦ νηπίου, ὁμολογεῖ πίστη ἐξ ὀνόματός του, ἀλείφει
μέ τό καθαγιασμένο λάδι, πού ὁ λειτουργός θά ρίξει στίς παλάμες του,
τό κεφάλι τοῦ παιδιοῦ καί ὅλο του τό σῶμα. Ἀναλαμβάνει τήν ὑποχρέωση
νά συμπράξει μαζί μέ τούς γονεῖς στή χριστιανική ἀνατροφή τοῦ παιδιοῦ.
Ἔτσι, ἀνάδοχος δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀλλόθρησκος ἤ ἄλλου δόγματος
(Ρωμαιοκαθολικός, Προτεστάντης κ.ἄ.), ἤ ἄνθρωπος
πού ἀρνεῖται τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ὁμολογεῖ ἀθεΐα.
Ἐάν εἶναι ἔγγαμος, ὀφείλει ὁπωσδήποτε νά ἔχει τελέσει θρησκευτικό γάμο. Ἐπίσης,
νά ἔχει καί τήν κατάλληλη ἡλικία.
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἀνάδοχος πρέπει νά εἶναι
συνειδητό μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἄνθρωπος μέ ζωντανή πίστη καί
συνεπῆ χριστιανική ζωή.
Ὁ ἀνάδοχος πολύ ἐνωρίς θεωρήθηκε ὡς πνευματικός πατέρας
τοῦ ἀναδεκτοῦ ἤ τῆς ἀναδεκτῆς. Γι᾽ αὐτό – λόγω τῆς πνευματικῆς αὐτῆς
συγγένειας – δεν μποροῦν νά συνάψουν γάμο.
Γάμος ἐπίσης δέν μπορεῖ νά γίνει μεταξύ
παιδιῶν πού ἔχουν τόν ἴδιο ἀνάδοχο, ἐπειδή θεωροῦνται πνευματικά
ἀδέλφια»….
Απόσπασμα
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νέας Σμύρνης ΣΥΜΕΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου