”Η σοφία του κόσμου αυτού δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο” (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Μην έχετε υπερβολική εμπιστοσύνη στην ανώτερη μόρφωση που αποκτήσατε στον κόσμο.

Ο πολιτισμός στον οποίο ζούμε είναι κουλτούρα της πτώσεως.

Η ζωή του κόσμου οργανώνεται γύρω από μερικά ανθρώπινα πάθη και η πνευματική ζωή βρίσκεται στο περιθώριο.

Οφείλουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση αυτή των πραγμάτων, να τοποθετήσουμε την πνευματική ζωή στην καρδιά της ζωής μας.

Η σοφία του κόσμου αυτού δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο.

Τα κοινοβούλια, οι κυβερνήσεις, οι πολυσύνθετοι οργανισμοί των πιο αναπτυγμένων συγχρόνων κρατών της γης είναι ανίσχυροι.

Η ανθρωπότητα πάσχει χωρίς τέλος. Η μόνη διέξοδος είναι να βρούμε μέσα μας τη σοφία, την λύση να μη ζούμε σύμφωνα με τις ιδέες αυτού του κόσμου, αλλά να ακολουθήσουμε τον Χριστό.

Μόνο όταν δεχόμαστε τον Χριστό ως τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο η πλήρης πνευματική πείρα, όπως περιγράφηκε από τους Αποστόλους και τους πατέρες γίνεται κατορθωτή.

Τον παλιό καιρό, όταν η ζωή για τους πολλούς κυλούσε με προσήλωση στην σταθερή Παράδοση, ο λόγος του Χριστού εμφανιζόταν αδιατάρακτος.

Αλλά τώρα όταν όλη η γη είναι γεμάτη απάτη, όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε απελπισία, όταν οι συνειδήσεις διαμαρτύρονται υβριστικά, όταν η βία φοβερίζει να εξαφανίσει κάθε ζωή, πρέπει να προσπαθήσουμε να ακουστεί η φωνή μας.

Στον παρόντα κίνδυνο, ευγενικές λέξεις που δεν οδηγούν πουθενά δεν φθάνουν.

Είναι ζωτική ανάγκη όλοι σήμερα να στερεώσουμε την πίστη στην αιώνια νίκη του Χριστού, ώστε και εμείς οι ίδιοι να μπορέσουμε να γίνουμε πνευματικά ανίκητοι.

Αισθανόμαστε την ασθένειά μας, τη θανατηφόρα δύναμη της αμαρτίας, να ενεργεί μέσα μας και αναζητούμε γιατρό.

Αυτός θεραπεύει τις ψυχές μας από κάθε ασθένεια δίνοντας νέα δραστηριότητα και φωτίζοντάς τες με ανέσπερο φως.

Από τα αρχαία χρόνια η πείρα της ζωής της Εκκλησίας έχει αποδείξει χωρίς αμφιβολία ότι για την προσευχή - δηλαδή για τον Θεό - καμιά ασθένεια του πνεύματος δεν είναι αθεράπευτη.

Είναι σημαντικό για τις μέρες μας να μπορούμε να μην επηρεαζόμαστε από εκείνους με τους οποίους σχετιζόμαστε, γιατί διαφορετικά κινδυνεύουμε να χάσουμε και πίστη και προσευχή.

Η πραγματική προσευχή βέβαια δεν έρχεται αμέσως.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να διατηρούμε την έμπνευση ενώ είμαστε περικυκλωμένοι από τα παγωμένα νερά του κόσμου ο οποίος δεν προσεύχεται.

Ο Θεός έριξε τη θεία φλόγα στη γη και προσευχόμαστε σ΄  Αυτόν να φλογίσει τις ψυχές μας να μην υπερνικηθούμε από το κοσμικό ψύχος και να μην επισκιάσει κανένα μαύρο σύννεφο αυτήν τη λαμπρή φλόγα.

[+Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ): ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ, έκδοση, Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, Τετάρτη ἔκδοσις]

(Πηγή ψηφ. κειμένου: romfea.gr)

alopsis.gr

Εκ του ιστολόγιου: «Τον παλιό καιρό, όταν η ζωή για τους πολλούς κυλούσε με προσήλωση στην σταθερή Παράδοση, ο λόγος του Χριστού εμφανιζόταν αδιατάρακτος».

Αυτό μας λέει ο Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ. Όμως και ο Άγιος Παΐσιος καθώς και άλλοι σύγχρονοι Άγιοι που έζησαν αυτήν την εποχή μας λένε πως η εποχή αυτή δεν είναι όπως τα προηγούμενα χρόνια.

Γιατί το αναφέρω αυτό. Γιατί έρχονται πολλοί και λένε ελαφρά την καρδία πως: «και παλιά γινόταν αυτά, αλλά είτε δεν τα έλεγαν, είτε επειδή δεν υπήρχε το διαδίκτυο δε μαθαινότανε». Εξισώσουν δηλαδή, την Νέα Εποχή, με αυτήν που προηγήθηκε αυτής. Αν αγαπητοί δεχθούμε πως και παλιά γινότανε τα σημερινά κακά, στο βαθμό που γίνονται σήμερα, είναι σαν να μη θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα.

Είναι σαν να μη θέλουμε να δούμε την πτώση στην οποία έχουμε περιέλθει και ως άτομα και ως κοινωνία, όχι μόνον Ελληνική αλλά και Παγκόσμια. Δεν υπήρχε παλιά τόσο πολύ κακό στον κόσμο και φυσικά και στην Ελληνική Κοινωνία. Υπήρχε βασικά Φόβος Θεού. Σήμερα ο άνθρωπος, δε φοβάται το Θεό αφού έχει κάνει θεό τον εαυτό του και τον «προσκυνάει» καθημερινά στα Μέσα Κοινωνική Δικτύωσης.

Η Νέα Εποχή, ήρθε να ανατρέψει ό,τι υπήρχε πριν από αυτή. Ένα από αυτά είναι, ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπο ως εικόνα του Θεού. Η Νέα Εποχή προβάλει έναν ανθρωπιστικό σεβασμό, εγωκεντρικό (γεμάτος πάθη, αδυναμίες) και όχι Χριστοκεντρικό (με αρετές, ανιδιοτέλεια και με πνεύμα αυτοθυσίας). Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός μας λέει:
«ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύ­ος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς δια­νοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»

Η αγάπη προς τον πλησίον περνάει μέσα πρώτα από την αγάπη προς τον Τριαδικό Θεό. Προς τον Πατέρα, προς τον Υιό, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Όμως η Αντίχριστη Νέα Εποχή θέλει να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει πως υπάρχει ο Τριαδικός Θεός και βάλει με μένος κατά της Ορθοδοξία μας, διότι η Ορθοδοξία, διατηρεί Ανόθευτο τον Χριστιανισμό, χωρίς την παραμικρή Προσθήκη ή Αφαίρεση σε αυτόν. Θέλει (η Νέα Εποχή) να βαδίζει ο κόσμος στην ανηθικότητα, στην ασέβεια, στη διαστροφή και σε ότι είναι αντίθετο προς αυτά που δίδαξε ο Ιησούς Χριστός. Το βλέπουμε πως τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί αυτά που επιδιώκει η Νέα Εποχή, η Εποχή του Χάους.

Η εποχή μας προβάλει και τονίζει τον υλισμό. Παλιότερα οι άνθρωποι δεν είχανε αυτή την πληθώρα αγαθών, προϊόντων που οδηγεί στην υπερ-κατανάλωση, σε ένα πνεύμα υπέρ-καταναλωτικό, σε μία συμπεριφορά κατά την οποία δίνουμε την καρδιά μας σε υλικά αγαθά και όχι στον Δημιουργό μας. Ζούμε για να υπερ - καταναλώνουμε και όχι για να αποβάλλουμε τα πάθη μας και να τα αντικαταστήσουμε με αρετές. Ζούμε για τις ηδονές της ύλης και όχι για τις Χριστιανικές Πνευματικές χαρές. Οι ηδονές όμως όπως μας λένε οι Άγιοι – Πατέρες, συνοδεύονται από οδύνες.

Όμως ας μας πούνε αυτοί που ηθελημένα ή άθελα λέγοντάς μας πως «και παλιά γινόταν αυτά τα κακά» και που με τον τρόπο αυτόν θέλουν να υποβαθμίσουν, να υποτιμήσουν, το μέγεθος της πτώσης μας, αν στο παρελθόν υπήρχε αυτή η γύμνια που υπάρχει σήμερα. Και όχι μόνον αυτό αγαπητοί, αν η γύμνια στο παρελθόν διαφημιζόταν, επιβραβευόταν όπως σήμερα. Σήμερα το γυμνό όχι μόνον έχει γίνει αποδεκτό αλλά έχει προχωρήσει και σε μικρότερες ηλικίες. Ας πάει κάποιος το καλοκαίρι στην παραλία να δει τα μαγιό που φοράνε έφηβες κοπέλες.

Ας δει τα γυναικεία εσώρουχα που διαφημίζονται που αποτελούν ένα μικρό κομμάτι υφάσματος. Και που είναι σύμφωνα με τους ιατρούς και κακά προς την υγεία καθώς μπορούν να δημιουργήσουν κολπίτιδες. Πότε υπήρχαν αυτά παλιότερα και τα έβλεπαν αυτοί που τα επικαλούνται και δεν τα βλέπαμε εμείς; Που πήγε αγαπητοί η σεμνότητα και η αιδώς; Που πήγε ο σεβασμός; Παλιά θέλανε να νομιμοποιήσουν τα «μαλακά» ναρκωτικά και δεν το γνωρίζω;

Παλιά γινόταν όχι μόνον τόσες πολλές εκτρώσεις ποσοστιαία, όσο σήμερα; Παλιά οι αμβλώσεις θεωρούνταν όπως σήμερα δικαίωμα ή σοβαρό αμάρτημα και φόνος μίας ζωής; Όμως για να θεωρηθεί κάτι σαν αμάρτημα θα πρέπει να μιλάμε Χριστιανικά. Σήμερα μιλάμε Κοσμικά, οπότε δεν υπάρχουν αμαρτήματα, αφού για τον Κόσμο, υπάρχει ο υλισμός και όχι ο Θεός καθώς και η δικαιολογία και η αμετανοησία σε ότι κακό κάνει. Θεός του κόσμου είναι η ύλη και η σάρκα στην οποία παραδίδεται και ζει για αυτήν.

Ζει για να ικανοποιήσει τα μάτια του με άσεμνες εικόνες, το στομάχι του με πολλά και διαφορετικά φαγητά, τις ορμές του με σαρκικές επαφές και γενικά ο κόσμος ζει για να ικανοποιεί διαρκώς την φιλαυτία του και την ανθρωπαρέσκειά  του. Αυτά γινόταν στο παρελθόν στο βαθμό που γίνονται σήμερα;

Παλιά σκεφτόμασταν το Θεό. Πηγαίναμε στην Εκκλησία για να βρούμε γαλήνη και όχι όπως κάνουν πολλοί για να φωτογραφιζόμαστε μέσα στην Εκκλησία φιλώντας Ιερές Εικόνες και να δείχνουμε πόσο «πιστοί» είμαστε, ανεβάζοντάς τες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Παλιά τα Ιερά Μυστήρια του Γάμου και της Βάπτισης δε γινότανε με κάμερες λες και γυρίζουμε ταινία. Δεν αποτελούσαν Κοσμικά γεγονότα. Και φυσικά παλιά δεν υπήρχαν τόσα διαζύγια και τόσες οικογένειες διαλυμένες. Σήμερα ένας άντρας μπορεί να έχει ένα παιδί από τον ένα γάμο, δύο από τον επόμενο και ακόμη ένα από τον τρίτο του γάμο. Μπορεί να μην ξέρει πόσα παιδιά έχει που λέει ο λόγος και με ποιες γυναίκες όταν ήταν παντρεμένος. Συναντούσαμε τέτοιες καταστάσεις παλιά;

Υπήρχε παλιά αυτή η εικονική, πλασματική, πραγματικότητα; Υπήρχαν αυτά τα παιχνίδια (ηλεκτρονικά) που προάγουν τη βία και εξοικειώνουν τους ανθρώπους από τα παιδικά τους χρόνια με το αίμα, τον φόνο, τα όπλα και την υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής;

Εσείς που παπαγαλίζετε πως και παλιά υπήρχαν αυτά που υπάρχουν σήμερα, υπήρχε παλιά η κατάθλιψη και το άγχος που υπάρχει σήμερα; Θραύση κάνουν τα αγχολυτικά και τα αντικαταθλιπτικά. Όπως θραύση κάνουν και τα ναρκωτικά αλλά και τα αναβολικά. Βλέπεις σήμερα ακόμη και γυναίκες να πηγαίνουν στα γυμναστήρια και να κάνουν γυμναστική πίνοντας πρωτεΐνες (δεν είναι αναβολικό, αλλά είναι χημεία) και διάφορα λιποδιαλυτικά και κάνουν μύες στα χέρια και στα πόδια και κοιλιακούς που δεν «τονίζουν» με την έννοια του δε θυμίζουν, το γυναικείο στοιχείο. Δε γινόταν παλιά αυτά. Ακόμη και στη γυμναστική, καταφεύγουν πολλοί στη χημεία, σε διάφορα σκευάσματα.

Η Τεχνολογία αύξησε τους ρυθμούς της ζωής και μαζί με αυτούς και τα επίπεδα του άγχους στους ανθρώπους. Δεν υπήρχαν αυτά παλιά. Δεν υπήρχε παλιά αυτός ο «βομβαρδισμός» από διαφημίσεις και διάφορες πληροφορίες προς τον άνθρωπο. Η ζωή ήταν απλή. Χωρίς τα κινητά που σε κάνουν να τα έχεις όπου πας και να μη μπορείς αν θες να πας κάπου να χαλαρώσεις να μη μπορείς να το κάνεις είτε γιατί θα σε τηλεφωνούν, είτε γιατί θα δέχεσαι μηνύματα γραπτά (sms) και μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (emails).

Όλα αυτά, μας αποξενώνουν από τον Θεό. Ο νους γεμίζει με αυτά και αδειάζει από την πραγματική Ζωή που είναι ο Ιησούς Χριστός και μαζί με το Νου, αδειάζει και η Καρδιά μας. Αντί να διαβάζουμε τα Άγιο – Πατερικά κείμενα που «μιλάνε» στην ψυχή μας και τη γαληνεύουν, διαβάζουμε κοσμικά πράγματα που την αγριεύουν (την ψυχή μας). Την αναστατώνουν, την αγχώνουν, τη θλίβουν, την οργίζουν. Η ψυχή, πλάστηκε για να έχει κοινωνία, επικοινωνία με το Δημιουργό της. Τότε γαληνεύει, φωτίζεται, ζει πραγματικά. Όταν απομακρυνθεί από Αυτόν, σκοτίζεται, βιώνει έναν θάνατο πρωτίστως πνευματικό και μία αγιάτρευτη θλίψη, αφού ο γιατρός των ψυχών μας, είναι ο Ιησούς Χριστός.

Δεν πλασθήκαμε για αυτά (τα κακά) που ζούμε σήμερα σε υπερθετικό βαθμό. Πλασθήκαμε για να είμαστε κοντά στον Εσταυρωμένο που ήρθε εδώ στη γη από αγάπη για εμάς (για το ποιο αγαπημένο του πλάσμα τον Άνθρωπο) και εκούσια, δέχθηκε τη Σταύρωση για τη σωτηρία μας. Κοντά Του και κοντά στην Υπεραγία Θεοτόκο και τους Αγίους μας θα βρούμε τη Ζωή, τη γαλήνη. Κοντά στην Εκκλησία, στον Πνευματικό μας θα βρούμε τις πραγματικές Χριστιανικές Ορθόδοξες Πνευματικές οάσεις σε αυτήν την Κοσμική έρημο που βιώνουμε.

Κατά το λογισμό μου πάντα. Μπορεί και να κάνω λάθος.

Α.Η.