«Ο άνθρωπος δεν
μπορεί να γευθεί και να εκτιμήσει το καλό, αν προηγουμένως δε δοκιμάσει την
πίκρα από τους πειρασμούς. Έτσι, όταν συναντήσει στη ζωή του τα αγαθά
του Θεού, θα τα χρησιμοποιήσει ελεύθερα και γνωρίζοντας την αξία τους, σαν να
είναι αποκτήματα του ιδρώτα του.
Οι άνθρωποι τότε έρχονται σε αληθινή επίγνωση,
όταν ο Θεός τους στερήσει τη δύναμή του και τους κάνει να συναισθανθούν την
ανθρώπινη αδυναμία, και τη δυσκολία που προκαλούν οι πειρασμοί, και την
πονηριά του εχθρού, και με ποιον αντίπαλο έχουν να παλέψουν, και πόσο ασθενής είναι η ανθρώπινη φύση τους, και πως
τους φυλάει η θεϊκή δύναμη, και πόσο προχώρησαν και προόδευσαν στην
αρετή, και ότι χωρίς τη δύναμη του Θεού είναι ανίσχυροι μπροστά σε
οποιοδήποτε πάθος.
Κι αυτό το κάνει ο Θεός, για να αποκτήσουν, από
όλες αυτές τις αρνητικές εμπειρίες, αληθινή ταπείνωση,
και να πλησιάσουν κοντά του, και να περιμένουν τη βέβαιη βοήθεια του, και να
προσεύχονται με υπομονή. Και όλα αυτά από πού θα τα μάθουν, παρά από την πείρα
των πολλών θλίψεων, τις οποίες επιτρέπει ο Θεός και δοκιμάζουν; Όπως λέει και ο
απόστολος Παύλος: «Για να μην υπερηφανεύομαι από τις υπερβολικές αποκαλύψεις
του Θεού, μου δόθηκε ένα αγκάθι στο σώμα μου, ένας υπηρέτης του σατανά» [Καὶ τῇ
ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος
σατᾶν] (2 Κορ. 12, 7). Αλλά και πίστη σταθερή αποκτά κανείς από τους πειρασμούς
καθώς βεβαιώνεται για τη θεϊκή βοήθεια, που
πολλές φορές βρίσκει στον αγώνα του. Έτσι γίνεται άφοβος και αποκτά θάρρος
στους πειρασμούς.
Ο πειρασμός ωφελεί όλους τους ανθρώπους. Εάν ο
πειρασμός ωφέλησε τον Παύλο, κανένας πια δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι είναι
ανώφελος, αλλά και όλος ο κόσμος, που δε θέλει να επωφεληθεί από τους
πειρασμούς και τις θλίψεις για την σωτηρία του, θα
δώσει λόγο στο Θεό. (197 – 8)».
Απόσπασμα
Από το βιβλίο: Ανθολόγιο
από την ασκητική εμπειρία του Αγίου Ισαάκ του Σύρου. εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου