Πρέπει να προσευχόμαστε στον Κύριο αδιάκοπα,
για να φανούμε ανώτεροι από την επιβουλή των δαιμόνων. Διότι δεν μας προξενούν
θλίψη μόνο όταν είμαστε στην ησυχία μόνοι, αλλά μας
πολεμούν σκληρά και όταν συναθροισθούμε στον οίκο του Θεού, και μας
υπαγορεύουν να παρατηρούμε τα πρόσωπα των ανδρών αδιάντροπα και απρόσεκτα,
αναπαριστάνοντας στην φαντασία μας ως και την ίδια τη σιχαμερή πράξη, για να
σπείρουν στο νου μας κάποια σύγχυση των λογισμών, και να μας εμποδίσουν μ’ αυτό
τον τρόπο από τα μυστήρια του Χριστού.
* Βλ. στην παρούσα έκδοση, τ. 2ος, σελ.
94-95, Τρίτη
παραίνεση
Αλλά όμως ο εγκρατής θα νικήσει τους δαίμονες
με τη φύλαξη των οφθαλμών του και με την προσοχή του νου του, έχοντας βοηθό τη
χάρη. Πρέπει να φρουρούμε με κάθε τρόπο την καρδιά μας και τις αισθήσεις μας,
διότι είναι μεγάλος ο πόλεμος μας και πολλή η μανία του Εχθρού εναντίον μας·
όμως παρόλα αυτά δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τον αγώνα, αλλά πρέπει να μην
εκτελούμε τις επινοήσεις του, και έτσι ας τον αφήσουμε να σκάει από το κακό του
διότι ο Κύριος γνωρίζει τον Διάβολο, που μας πειράζει, και πόσο καυτερά δαυλιά
βάζει μέσα στις καρδιές μας.
Όμως είναι συνήθεια των πυγμάχων το να
αποφύγουν τα χτυπήματα των αντιπάλων προσέχοντας καλά· εκείνος όμως που
συνθηκολογεί με τα πάθη, ποιον πόλεμο αναλαμβάνει εναντίον τους;
Διότι, όπου υπάρχει έχθρα, εκεί υπάρχει και πόλεμος· και όπου υπάρχει πόλεμος,
εκεί υπάρχει και ο αγώνας· όπου όμως υπάρχει αγώνας, εκεί υπάρχουν και
στεφάνια. Συνεπώς, αν κάποιος θα ήθελε να ελευθερωθεί από την πικρή
δουλεία, ας συνάψει πόλεμο με τον Εχθρό.
Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Έργα. τ. ΣΤ΄.
μετ. Κωνσταντίνου Γ. Φραντζολά.
εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, εκδ. Α΄ 1995.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου