Καλά είναι ο πνευματικός να μη φθάνη μέχρι του σημείου να
ανάβη κόκκινο φως· να ανέχεται λίγο μία κατάσταση, αλλά φυσικά πρέπει και ο
άλλος να δουλεύη σωστά, για να βοηθηθή.
Ένας νεαρός ζόρισε κάποια φορά την αρραβωνιαστικιά του –
ποιος ξέρει τι της έλεγε; – και εκείνη από την αγανάκτησή της πήρε το
αυτοκίνητο και έφυγε και στον δρόμο σκοτώθηκε. Μετά ο νεαρός ήθελε να
αυτοκτονήση, γιατί ένιωθε ότι αυτός έγινε αιτία και σκοτώθηκε η κοπέλα.
Όταν ήρθε και μου το είπε, αν και στην ουσία είχε κάνει
έγκλημα, τον παρηγόρησα και τον έφερα σε λογαριασμό. Έπειτα όμως το έρριξε
τελείως έξω, έγινε τελείως αδιάφορος, βρήκε εν τω μεταξύ και μια άλλη. Όταν
ξαναήρθε μετά από δύο - τρία χρόνια, του έδωσα ένα τράνταγμα γερό, γιατί τότε
δεν υπήρχε κίνδυνος να αυτοκτονήση.
Χρειαζόταν το τράνταγμα, αφού δεν υπήρχε αναγνώριση. «Δεν καταλαβαίνεις, του είπα, ότι έκανες φόνο,
ότι έγινες αιτία και σκοτώθηκε η κοπέλα;». Αν δούλευε σωστά, θα συνέχιζε να
υποφέρη, αλλά θα ανταμειβόταν με θεϊκή παρηγοριά· δεν θα έφθανε σ’ αυτήν την
κατάσταση την αλήτικη της αδιαφορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου