Ας εμπιστευτούμε την ζωή μας στην αγάπη του Θεού

Απόσπασμα:

«Ἡ ἀβε­βαιότης πού μᾶς δη­μι­ουργεῖ τό ἄγνωστο μέλ­λον σέ συνδυασμό μέ τίς ἀγωνίες καί τίς ἀμ­φιβολίες τοῦ παρόντος κάνει ὅλους τούς ἀν­θρώ­πους νά ψάχνουν στηρίγματα, νά θέλουν νά βροῦν κάποιον ἤ κά­ποιους πού νά τούς πα­ρέχουν βεβαιότητα καί ἀσφάλεια γιά τό μέλ­λον, νά ἀναζητοῦν κά­ποιον ἤ κάποιους στούς ὁποίους μποροῦν νά κα­­ταφύγουν καί νά ζη­τήσουν, ἄν χρειαστεῖ, βοήθεια.

Πολλοί ἀναζητοῦν αὐ­τή τήν ἐλπίδα καί αὐτή τήν ἀσφάλεια στίς κο­σμικές ἐξουσίες καί δυ­νάμεις. Ἄλλοι τήν ἀνα­ζητοῦν στούς ἰσχυ­ρούς καί ἐπιφανεῖς τῆς γῆς. Ὅμως καί οἱ μέν καί οἱ δέ ξεχνοῦν ὅτι ὅλοι αὐ­τοί τούς ὁποίους ἐμ­πι­στεύονται, ὅλοι αὐτοί στούς ὁποίους ἐλπί­ζουν, εἶναι ἄνθρωποι. Καί οἱ ἄνθρωποι ἀκόμη καί ἐάν ἔχουν δύναμη, ἀκόμη καί ἐάν μᾶς ὑπό­σχονται βοή­θεια, εἶναι ἄνθρω­ποι, καί ὡς ἄν­θρω­ποι συχνά ρυθμί­ζουν τή στά­ση καί τή συμ­­περι­φορά τους ἀνά­λ­ογα μέ τίς περιστάσεις καί ἀνάλο­γα μέ τά συμ­φέ­ροντά τους. Γι᾽ αὐτό καί πολλές φορές δέν μᾶς προσφέρουν τήν προστασία καί τή βοή­θεια πού περιμένουμε καί μᾶς ἀπογοητεύ­ουν. Καί αὐτό δέν εἶναι κάτι πού συμβαίνει μό­νο σή­με­ρα· εἶναι κάτι πού συνέ­βαινε πάντοτε, γι᾽ αὐτό καί ὁ ψαλ­μω­δός Δα­βίδ μᾶς συστήνει: «μή πεποίθατε ἐπ᾽ ἄρ­χο­ν­τας, ἐπί υἱούς ἀν­θρώ­­πων, οἷς οὐκ ἔστι σω­τηρία».

Σέ ἀντίθεση ὅμως μέ τούς ἀνθρώπους ὁ Θεός ἐκπληρώνει πάντοτε τίς ὑποσχέσεις Του, ὅ­πως μποροῦμε νά δια­πιστώσουμε τόσο ἀπό τήν ἱερά ἱστορία τῆς Πα­­­λαιᾶς Διαθήκης, ὅσο καί ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκ­κλη­σίας καί τοῦ Ἔ­θνους μας. Καί ὅπως ὁ Θεός ἀπο­τελοῦσε κατα­φύ­γιο καί προστασία γιά τόν περιούσιο λαό του, τόν Ἰσραήλ, ἔτσι, ἀδελφοί μου, ἀποτελεῖ καταφύ­γιο καί ἐλπίδα καί προ­στασία καί γιά ἐμᾶς, τόν νέο Ἰσραήλ, γιά ὅ­λους ὅσους πι­στεύ­­ου­με στόν Χρι­στό.

Καί ἄν ὁ παλαιός Ἰσρα­ήλ στήριζε τίς ἐλ­πίδες του στίς ὑποσχέ­σεις τοῦ Θεοῦ πρός τούς πατριάρχες, τούς προ­φῆ­­τες καί τούς δικαί­ους, οἱ ὁποῖοι κατά και­ρούς καθοδηγοῦσαν τόν Ἰσραηλιτικό λαό, σέ μᾶς, ἀδελφοί μου, ἔχει δώσει ἀκόμη με­γα­λύ­τερα καί σταθε­ρό­τερα ἐχέγγυα, ὥστε νά στηρίξουμε σ᾽ Αὐτόν τίς ἐλπίδες μας. Μᾶς ἔχει δώ­σει τόν Υἱό του, στό πρόσωπο τοῦ ὁποίου ἐκ­­­πληρώνεται ἡ ὑπό­σχε­ση τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπί­νου γένους. Μᾶς ἔχει δώ­σει ὅμως καί τήν Πα­ναγία Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἐγ­γυήτρια καί ἡ μεσί­τρια τῆς σωτηρίας ὅ­λων μας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ καταφυγή καί στή­ριγμα ὅλων τῶν χρι­­στι­ανῶν.

Καί αὐτό δέν εἶναι μό­νο ὑπόσχεση. Εἶναι πραγ­­ματικότητα, ἀδελ­φοί μου. Πραγματικό­τη­­τα τήν ὁποία ἐπιβε­βαι­ώνει ἡ ἴδια ἡ Πανα­γία μας μέ τίς ἐμφα­νί­σεις της στούς ἁγίους ἀλ­λά καί στούς συγχρό­νους ὁσίους καί ἀσκη­τές καί ἐκλεκτούς δού­λους της καί τά ἀναρίθμητα θαύματά της ἀπο­δεικνύουν καί στόν πιό δύσπιστο ἀκόμη ὅτι ἰσχύει καί γιά τήν Πα­ναγία μας ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου πού ἀκούσαμε σήμερα: «Ἵνα … ἰσχυ­ράν πα­ρά­κλησιν ἔχω­μεν οἱ κατα­φυγόντες κρα­τῆσαι τῆς προκει­μέ­νης ἐλπίδος».

Ὅλα αὐτά ὅμως ἰσχύουν, ἀ­δελ­­­φοί μου, ὑπό μία καί μόνη προϋπό­θε­ση: νά μένουμε κοντά στόν Θεό καί στήν Παναγία μας, νά προσπαθοῦμε νά ἐφαρμόζουμε τό θέλημά Του στή ζωή μας, νά ἀγωνιζόμαστε γιά τήν πνευματική μας πρό­οδο καί νά ἐμπιστεύομεθα τή ζωή μας στήν ἀγάπη Του. Καί τότε, νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει ποτέ καί θά μᾶς ὁδηγήσει μέ τή χάρη Του στή σωτηρία.»

Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων

πηγή