Ο Θεός είναι, για όσους θέλουν, η ζωή και η σωτηρία τους, όλων, και των
πιστών και των απίστων, και των δικαίων και των αδίκων, και των ευσεβών και των
ασεβών, και των απαθών και των εμπαθών, και των μοναχών και των κοσμικών, και
των σοφών και των αγραμμάτων, και των υγιών και των ασθενών, και των νέων και
των ηλικιωμένων.
Είναι κάτι παρόμοιο με την ακτινοβολία του φωτός, με την θέα του ηλίου
και με την εναλλαγή των εποχών τα οποία προσφέρονται εξ ίσου σε όλους τους
ανθρώπους. Και δεν μπορεί να είναι διαφορετικά, διότι «δεν υπάρχει προσωποληψία
στον Θεόν» (Κολ. 3,25).
Άνθρωπος ασεβής είναι μία ύπαρξις λογική και θνητή, η
οποία θεληματικά αποφεύγει την ζωή, και τον Δημιουργό της, που υπάρχει αιώνια,
τον θεωρεί ως ανύπαρκτο.
Παράνομος είναι αυτός που με την κακή του σκέψι διαστρέφει τον νόμο του
Θεού και που νομίζει ότι πιστεύει, ενώ έχει επιθυμίες και αντιλήψεις αντίθετες
προς τον Θεόν.
Χριστιανός είναι η απομίμησις του Χριστού, όσο είναι δυνατόν στον
άνθρωπο, και στα λόγια και στα έργα και στην σκέψι. Πιστεύει δε ορθά και
αλάνθαστα στην Αγία Τριάδα.
Θεοφιλής είναι εκείνος που απολαμβάνει όλα τα φυσικά και αναμάρτητα
δώρα του Θεού, συγχρόνως όμως δεν αμελεί, όσο μπορεί, να επιτελεί το αγαθό.
Εγκρατής είναι αυτός που ζη μέσα στους πειρασμούς και τις παγίδες και
τους θορύβους του κόσμου και αγωνίζεται με όλη του την δύναμι να μιμηθή την ζωή
εκείνων που είναι απηλλαγμένοι από τους θορύβους του κόσμου.
Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος
Πηγή: Αγίου Ιωάννη της Κλίμακος -
Λόγος Α΄, Περί αποταγής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου