Απόσπασμα:
«Η σκέψη αυτή είναι μάλλον δαιμονοκίνητη και ο εφησυχασμός που
δίνει δεν είναι ασφαλώς καθόλου αγαθός.
Δεν θα δώσουμε λόγο στο Θεό μόνο γιατί δεν πράξαμε το κακό, αλλά και γιατί δεν
πράξαμε το καλό, δεν αγαπήσαμε τρυφερά την αρετή.
Οι χριστιανοί σήμερα έχουν διπλή ζωή, δεν είναι ακέραιοι, ενοειδείς, οι
αυτοί πάντα. Ο διχασμός αυτός είναι μια μεγάλη ταλαιπωρία. Ο χριστιανός δεν
μπορεί άλλος να είναι και άλλος να φαίνεται, άλλα
να λέει και άλλα να ενεργεί.
Αυτή η ηθοποιΐα, καλή ή κακή, δεν μπορεί να ανήκει σε κανέναν
χριστιανό. Η αληθινή σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, χαρακτηρίζει και τις
σχέσεις του με τους ανθρώπους. Δεν είναι άλλος ο κυριακάτικος χριστιανός και
άλλος ο καθημερινός.
Παρατηρείται, όπως και άλλοτε έχω πει, μια ευσεβής
μασκοφορία. Μια ερμηνεία της μανιώδους σπουδής του ανθρώπου για την
τέλεια εξωτερική του εμφάνιση, είναι τα φύλλα της συκής, για να καλύψει την
εσωτερική του κενότητα και γυμνότητα. Στ΄ ακριβότερα και ωραιότερα ενδύματα δεν
αντιστοιχεί το κάλλος και η τελειότητα του εσωτερικού κόσμου.»
Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου