"Ἄν μερικοί γνώριζαν τόν ἑαυτό τους, θά ἔβλεπαν τά χάλια τους καί δέν θά μιλοῦσαν καθόλου"

– Καὶ ἡ Ἐκκλησία σήμερα ταλαιπωρεῖται, γιατί λείπει ὁ θεῖος φωτισμός καὶ καθένας πιάνει τὰ πράγματα ὅπως θέλει. Μπαίνει καὶ τὸ ἀνθρώπινο στοιχεῖο καὶ δημιουργοῦνται πάθη καὶ ἁλωνίζει μετά ὁ διάβολος. Γι’ αὐτὸ δὲν θὰ πρέπη νὰ ζητοῦν ἐξουσία οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐξουσιάζονται ἀπὸ τὰ πάθη τους. 

– Δηλαδή, Γέροντα, πρέπει νὰ ζητοῦν ἐπίμονα τὸν θεῖο φωτισμό οἱ ἄνθρωποι;

– Ναί, γιατί ἀλλιῶς οἱ λύσεις ποὺ δίνουν εἶναι ἐνέργεια τοῦ μυαλοῦ. Δημιουργεῖται σύγχυση μετά. Συνέδρια, παρασυνέδρια… Καὶ τὸ κακό εἶναι ὅτι δὲν ἔχουν γνωρίσει προηγουμένως τὸν ἑαυτό τους. Γιατί, ὅσο ἀξίζει ἡ μία γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας, δὲν ἀξίζουν ὅλου του κόσμου οἱ γνώσεις. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀναγνωρίζη ταπεινά τὸν ἑαυτό του, ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τούς ἀνθρώπους. Ἄν μερικοί γνώριζαν τὸν ἑαυτό τους, θὰ ἔβλεπαν τὰ χάλια τους καὶ δὲν θὰ μιλοῦσαν καθόλου.

Μία φορά μου εἶπε κάποιος: «Δὲν ὑπάρχει κανένας Ὀρθόδοξος νὰ ἐκπροσωπήση στὸ ἐξωτερικό τὴν Ὀρθοδοξία, στὰ συνέδρια κ.λπ.». Ἔλεγε, ἔλεγε, ἔλεγε, ἔφερε τὸν ἀποκλεισμό.

«Ὁ Προφήτης Ἠλίας107, τοῦ λέω, ὅταν τὸν ρώτησε ὁ Θεός:
«Τί ζητᾶς, Ἠλία, στὸ Χωρήβ;».
«Ἔμεινα μόνος», ἀπάντησε.
Τότε ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε:
«Ἑπτὰ χιλιάδες λαός δὲν ἔκλινε γόνυ στὸν Βάαλ».
 Ἑπτὰ χιλιάδες ἄνθρωποι ἦταν πιστοί, καὶ ὁ Προφήτης Ἠλίας ἔλεγε:
«Ἔμεινα μόνος!», καὶ ἐσύ φέρνεις τέτοιον ἀποκλεισμό, ἐνῶ ὑπάρχουν τόσοι πιστοί!...

Τί εἶναι ὁ δικός μας ὁ Παντοκράτορας; Εἶναι σάν τὸν Παντοκράτορα τοῦ τρούλλου ποὺ παρουσιάζει ρωγμές ἀπὸ τὸν σεισμό καὶ σκεφτόμαστε τί νὰ κάνουμε γιὰ νὰ τὸν κρατήσουμε, γιὰ νὰ μήν πέση, καὶ καλοῦμε τὴν Ἀρχαιολογική Ὑπηρεσία, γιὰ νὰ τὸν ὑποστυλώσουμε;».

«Ἐκεῖ στὴν Ἀμερική, μοῦ λέει, δὲν ὑπάρχει κανένας».
«Μά ἐγώ τόσους πιστούς γνώρισα ἄπ΄ τὴν Ἀμερική», τοῦ λέω.
«Ναί, ἀλλὰ οἱ Καθολικοί, μοῦ λέει, ἐργάζονται πονηρά».
«Μά οἱ Καθολικοί, τοῦ λέω, σιχάθηκαν τὸν Παπισμό καὶ ἐπιστρέφουν τώρα στὴν Ὀρθοδοξία. Καλά, ὅταν πῆγε ὁ Πατριάρχης Δημήτριος στὴν Ἀμερική, οἱ ἴδιοι οἱ Καθολικοί δὲν φώναζαν:
«Ὁ Πατριάρχης εἶναι ἀληθινός Χριστιανός καὶ ὁ Πάπας εἶναι ἔμπορας»;
Δὲν τὸ ἔλεγαν μὲ ἀγανάκτηση αὐτὸ οἱ Καθολικοί; Τί μου λές ὅτι πᾶνε μὲ πονηριά οἱ Καθολικοί νὰ εἰσχωρήσουν στὴν Ὀρθοδοξία, γιὰ νὰ τὴν ἀλλοιώσουν κ.λπ.; Ὁ Θεὸς ποῦ εἶναι; Ὁ διάβολος μπορεῖ νὰ κάνη προκοπή;».

Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»

107. Βλ. Γ΄ Βασ. 19, 13‐18