Παραιτήσου από το δικό σου θέλημα, για να βρεις ειρήνη ψυχής. Πρόσεχε
να μη κατακρίνεις.
Διότι από αυτό παραχωρεί ο Θεός και φεύγει η
Χάρη και σε αφήνει ο Κύριος να πέφτεις, να ταπεινώνεσαι, να βλέπεις τα δικά σου
σφάλματα.
Αλλ’ όταν υποχωρεί η Χάρη για να δοκιμαστεί ο
άνθρωπος, τότε γίνονται όλα σαρκικά και πέφτει η ψυχή.
Συ όμως, τότε μη
χάνεις την προθυμία σου, άλλα φώναζε διαρκώς την ευχή με βία, με το
ζόρι, με πόνο πολύ:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Και πάλι και πολλές φορές, το ίδιο συνεχώς. Και
σαν να ατενίζεις νοερά τον Χριστό να του λέγεις:
«…Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου».
Και υπομένοντας, πάλι θα έλθει η Χάρη, πάλι η
χαρά.
Όμως και πάλι ο πειρασμός και η λύπη, η ταραχή
και τα νεύρα.
Αλλά και πάλιν αγώνας,
νίκη, ευχαριστία.
Και αυτό γίνεται μέχρις ότου σιγά - σιγά καθαρίζεσαι από τα πάθη και γίνεσαι πνευματικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου