Κυττάξετε γύρω μας, τι κάνουνε οι σημερινοί άνθρωποι στις τέχνες, που άλλη φορά χαροποιούσανε και
ξεκουράζανε τον άνθρωπο, γι’ αυτό κι οι Έλληνες λέγανε «τέχνη εστί
τέρψις» και «ατυχήσασι τέχνη παρηγορία». Σ’ αυτό το χάος της απελπισίας που
κατάφερε να κάνει ο άνθρωπος δεν απόμεινε τίποτα που να μην έχει απάνω του τη
φριχτή σφραγίδα της τρέλλας και της φρίκης.
Η πολιτική κατάσταση είναι μαύρη και σκοτεινή, η γνώση, η επιστήμη κι
οι διάφορες θεωρίες τους είναι κι αυτές σαν βραχνάδες, το ίδιο και χειρότερο
είναι και η τέχνη, που ήτανε η τελευταία ελπίδα και παρηγοριά για τον άνθρωπο. Καμαρώσετε τι «έργα» παρουσιάζουν οι «τέχνες» σήμερα.
Είναι να φράζει κανένας τα μάτια του. Όλα αυτά τα πασαλείμματα
απάνω στους μουσαμάδες, που λέγουνται «έργα ζωγραφικής», όλα αυτά τα παλιοσίδερα ή τα νταμαροκοτρώνια που
παρουσιάζουνται για «έργα γλυπτικής» σε κάνουν όχι μονάχα να αηδιάσεις για το
κατάντημά μας, αλλά και να θυμώσεις για την αδιαντροπιά
που φανερώνουν αυτά τα τερατουργήματα.
Γιατί, ένα χαρακτηριστικό του καιρού μας, που υπάρχει μέσα σε όλα,
είναι η αδιαντροπιά. Μπορεί κανένας πολύ σωστά να πει για την εποχή μας
πως είναι η εποχή της τρέλλας και της αδιαντροπιάς. Γιατί, αν δεν είναι κανένας
αδιάντροπος, πως θα κάνει τέτοια «έργα», σαν κι αυτά που είπαμε παραπάνω;
Απόσπασμα από το άρθρο: Οι λίγοι καθυστερημένοι
ανάμεσα στους σημερινούς ανθρώπους (Φώτης Κόντογλου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου