Την πίστη των πατέρων μας τη στραγγαλίσαμε
εμείς και τρέχουμε ακατάσχετα μέσα στην απώλεια. Δεν φυλάγουμε τίποτα από
εκείνα πού μάς διατάσσει ο Κύριος. Τίποτα!
Ούτε οι μικροί ούτε οι μεγάλοι. Από τόσο δα παιδάκι. Να, ετούτο εδώ,
ρώτησέ το κάτι, έχει άγνοια. Δεν ξέρει να σου πει τίποτα, ενώ έπρεπε να είναι
ρήτορας μέσα στα εκκλησιαστικά πράγματα. Κι άμα πάει δεκαεπτά χρόνων, από εκεί
τον έχασες εσύ, δεν τον ξαναβρίσκεις. Πάει
και ποτίζεται, αντί όπως το λουλούδι μέσα στο νερό το δροσερό, μέσα στην κακία.
Ποιος δίδαξε τη νεολαία; Εμείς οι ιερείς και όλοι όσοι είναι χριστιανοί
δεν είπαμε σ’ ένα κήρυγμα: «Πρόσεξε, ο δρόμος αυτός είναι της καταστροφής!
Και για να είμεθα σωστοί άνθρωποι και να ευτυχήσουμε και να ζήσουμε κι
έδώ, στη γη αυτή, ακόμα ειρηνικά, πρέπει να είσαι ο άνθρωπος ο σωστός, όχι να
μεταπηδήσεις από τον πιστό, τον ειλικρινή, τον αληθινό, τον δίκαιο, τον
αγαπώντα και τον ελεήμονα, στην αντίθετη πλευρά, του σατανά. Γιατί εκείνος σε
ποτίζει με μίσος, κακία, αδικία, πλεονεξία, φιλαργυρία, ακαταστασία».
Δεν ξέρει ο πατέρας τον εαυτό του και δεν ξέρει να πει του παιδιού του
μια κουβέντα. Έχει άγνοια των πραγμάτων και δεν μπορεί να το διδάξει, να του
πει: «Παιδί μου, εδώ είναι ο δρόμος ο αληθινός», ώστε να ξέρει το παιδί τί ν’
ακολουθήσει. Αλλά βλέπει τον πατέρα σε τί κατάσταση είναι και τί να πει; Αυτή είναι ή κατάσταση, τραγική.
Για ψάξτε, έχετε ανθρώπους, και θα δείτε. Εγώ είμαι εδώ, μέσα στην έρημο, και ξέρω τί γίνεται στην Αθήνα, στη
Θεσσαλονίκη. Μπήκαμε στο λούκι, αλλά οι πολλοί δεν το πήραμε ακόμα είδηση Σε
λίγο, όμως, θα δεις τί θα γίνει. Είμαστε μέσα στην αποστασία. Η νεολαία,
τελευταία, ζητούν να μάθουν για τον αντίχριστο έχουν μία περιέργεια ή νομίζουν
ότι θα τούς αναδείξει. Όμως έφυγε ή νεολαία, έφυγες εσύ και εγώ.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ. Ο
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΔΙΟΥ ΜΕΡΟΣ Β. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου