από το
βιβλίο: «Ο Αόρατος Πόλεμος – Απόδοση στη Νεοελληνική» – Αγίου Νικοδήμου
του Αγιορείτη.
Όταν
βρίσκεσαι πληγωµένος, επειδή έπεσες σε κάποιο αµάρτηµα
λόγω αδυναµίας σου ή καµιά φορά µε την θέλησί σου για κακό σου,
µη δειλιάσης· ούτε να ταραχθής γι’ αυτό, αλλά αφού επιστρέψης
αµέσως στο Θεό, µίλησε έτσι· «Βλέπε, Κύριε µου· έκανα τέτοια
πράγµατα σαν τέτοιος που είµαι· ούτε ήταν δυνατό να περίµενες και
τίποτα άλλο από εµένα τον τόσο κακοπροαίρετο και αδύνατο, παρά
ξεπε-σµό και γκρέµισµα».
λόγω αδυναµίας σου ή καµιά φορά µε την θέλησί σου για κακό σου,
µη δειλιάσης· ούτε να ταραχθής γι’ αυτό, αλλά αφού επιστρέψης
αµέσως στο Θεό, µίλησε έτσι· «Βλέπε, Κύριε µου· έκανα τέτοια
πράγµατα σαν τέτοιος που είµαι· ούτε ήταν δυνατό να περίµενες και
τίποτα άλλο από εµένα τον τόσο κακοπροαίρετο και αδύνατο, παρά
ξεπε-σµό και γκρέµισµα».
Καί εδώ,
ξευτελίσου στα µάτια σου αρκετή ώρα και λυπήσου
µε
πόνο καρδιάς για την λύπη που προξένησες στον Θεό και χωρίς να
συγχυσθής, αγανάκτησε κατά των αισχρών σου παθών, ιδιαιτέρως δε και
µάλιστα, εναντίον εκείνου του πάθους που έγινε αιτία να πέσης· έπειτα
πές πάλι· «Ούτε µέχρι εδω θα στεκόµουνα, Κύριε µου, και θα αµάρτανα
χειρότερα, εάν εσύ δεν µε κρατούσες µε την πολύ µεγάλη σου
αγαθότητα».
πόνο καρδιάς για την λύπη που προξένησες στον Θεό και χωρίς να
συγχυσθής, αγανάκτησε κατά των αισχρών σου παθών, ιδιαιτέρως δε και
µάλιστα, εναντίον εκείνου του πάθους που έγινε αιτία να πέσης· έπειτα
πές πάλι· «Ούτε µέχρι εδω θα στεκόµουνα, Κύριε µου, και θα αµάρτανα
χειρότερα, εάν εσύ δεν µε κρατούσες µε την πολύ µεγάλη σου
αγαθότητα».
Καί
ευχαρίστησέ τον και αγάπησέ τον περισσότερο παρά ποτέ
θαυµάζοντας την τόση µεγάλη ευσπλαγχνία του, ότι και παρόλο που
λυπήθηκε από σένα, πάλι σου δίνει το δεξί του χέρι και σε βοηθάει, για
να µη ξαναπέσης στην αµαρτία· τελευταία πές µε µεγάλο θάρρος στη
µεγάλη ευσπλαγχνία του· «Εσύ, Κύριε µου, κάνε σάν εκείνος που
είσαι και συγχώρεσέ µε και µην επιτρέψης στο εξής να ζω χωρισµένος
από σένα, ούτε να αποµακρυνθώ ποτέ, ούτε να σε λυπήσω πλέον».
θαυµάζοντας την τόση µεγάλη ευσπλαγχνία του, ότι και παρόλο που
λυπήθηκε από σένα, πάλι σου δίνει το δεξί του χέρι και σε βοηθάει, για
να µη ξαναπέσης στην αµαρτία· τελευταία πές µε µεγάλο θάρρος στη
µεγάλη ευσπλαγχνία του· «Εσύ, Κύριε µου, κάνε σάν εκείνος που
είσαι και συγχώρεσέ µε και µην επιτρέψης στο εξής να ζω χωρισµένος
από σένα, ούτε να αποµακρυνθώ ποτέ, ούτε να σε λυπήσω πλέον».
Καί
κάνοντας έτσι, µη σκεφθής αν σε συγχώρεσε, διότι αυτό δεν
είναι τίποτα άλλο, παρά υπερηφάνεια, ενόχλησις του νου, χάσιµο του
καιρού και απάτη του διαβόλου, χρωµατισµένη µε διαφόρες καλές
προφάσεις. Γι’ αυτό, αφήνοντας τον εαυτό σου ελεύθερα στα ελεήµονα
χέρια του Θεού, ακολούθησε την άσκησί σου, σάν να µην είχες πέσει.
είναι τίποτα άλλο, παρά υπερηφάνεια, ενόχλησις του νου, χάσιµο του
καιρού και απάτη του διαβόλου, χρωµατισµένη µε διαφόρες καλές
προφάσεις. Γι’ αυτό, αφήνοντας τον εαυτό σου ελεύθερα στα ελεήµονα
χέρια του Θεού, ακολούθησε την άσκησί σου, σάν να µην είχες πέσει.
Και αν συµβή εξαιτίας της αδυναµίας σου να αµαρτήσης πολλές φορές
την ηµέρα και να µείνης πληγωµένος, κάνε αυτό πού σου είπα όλες τίς
φορές, όχι µε µικρότερη ελπίδα στο Θεό. και κατηγορώντας περισσότερο τόν εαυτό σου και µισώντας την αµαρτία περισσότερο,
αγωνίσου να ζης µε περισσότερη προφύλαξι.
την ηµέρα και να µείνης πληγωµένος, κάνε αυτό πού σου είπα όλες τίς
φορές, όχι µε µικρότερη ελπίδα στο Θεό. και κατηγορώντας περισσότερο τόν εαυτό σου και µισώντας την αµαρτία περισσότερο,
αγωνίσου να ζης µε περισσότερη προφύλαξι.
Αυτή η εκγύµνασις δεν αρέσει στο διάβολο· γιατί βλέπει πως
αρέσει πολύ στο Θεό, επειδή και µένει ντροπιασµένος ο αντίπαλος,
βλέποντας ότι νικήθηκε από εκείνον, που αυτός είχε πρίν νικήσει. Γι’
αυτό και διαφορετικούς απατηλούς τρόπους χρησιµοποιεί για να µας
εµποδίση να µη το κάνουµε. και πολλές φορές πετυχαίνει τον σκοπό
του εξαιτίας της αµέλειάς µας και της λίγης φροντίδας που έχουµε
στον εαυτό µας. Γι’ αυτό, όσο εσύ βρείς δυσκολία σε αυτό από τον
εχθρό, τόσο περισσότερο πρέπει να αγωνισθής να τό κάνης πολλές
φορές, ακόµη και αν µία µόνο φορά έπεσες· µάλιστα πρέπει αυτό να
κάνης, άν, αφού αµαρτήσης, αισθάνεσαι ότι ενοχλείσαι και συγχύζεσαι
και σε πιάνη απελπισία για να µπορέσης έτσι µε αυτό να αποκτήσης
ειρήνη και γαλήνη στην καρδιά σου και θάρρος µαζί· και αφού
οπλισθής µε αυτά τα όπλα, να στραφής στό Θεό.
αρέσει πολύ στο Θεό, επειδή και µένει ντροπιασµένος ο αντίπαλος,
βλέποντας ότι νικήθηκε από εκείνον, που αυτός είχε πρίν νικήσει. Γι’
αυτό και διαφορετικούς απατηλούς τρόπους χρησιµοποιεί για να µας
εµποδίση να µη το κάνουµε. και πολλές φορές πετυχαίνει τον σκοπό
του εξαιτίας της αµέλειάς µας και της λίγης φροντίδας που έχουµε
στον εαυτό µας. Γι’ αυτό, όσο εσύ βρείς δυσκολία σε αυτό από τον
εχθρό, τόσο περισσότερο πρέπει να αγωνισθής να τό κάνης πολλές
φορές, ακόµη και αν µία µόνο φορά έπεσες· µάλιστα πρέπει αυτό να
κάνης, άν, αφού αµαρτήσης, αισθάνεσαι ότι ενοχλείσαι και συγχύζεσαι
και σε πιάνη απελπισία για να µπορέσης έτσι µε αυτό να αποκτήσης
ειρήνη και γαλήνη στην καρδιά σου και θάρρος µαζί· και αφού
οπλισθής µε αυτά τα όπλα, να στραφής στό Θεό.
Γιατί, αυτή
η παρόµοια ενόχλησις και ταραχή που έχει κάποιος
για την αµαρτία, δεν γίνεται επειδή µε αυτό που έκανε λύπησε τον Θεό,
αλλά γίνεται για τον φόβο της δικής του καταδίκης · και αυτό σηµαίνει
οτι, αυτή προέρχεται από την φιλαυτία, όπως πολλές φορές είπαµε.
για την αµαρτία, δεν γίνεται επειδή µε αυτό που έκανε λύπησε τον Θεό,
αλλά γίνεται για τον φόβο της δικής του καταδίκης · και αυτό σηµαίνει
οτι, αυτή προέρχεται από την φιλαυτία, όπως πολλές φορές είπαµε.
Ό τρόπος λοιπόν, για να αποκτήσης την ειρήνη, είναι ο εξής· να
ξεχάσης τελειωτικά την πτώσι και την αµαρτία σου και να παραδοθής
στην σκέψι της µεγάλης και άφατης αγαθότητας του Θεού· και ότι,
αυτός µένει πολύ πρόθυµος και επιθυµεί να συγχωρέση κάθε αµαρτία,
όσο και αν είναι βαρειά, προσκαλώντας τον αµαρτωλό µε διάφορους
τρόπους και µέσα από διάφορους δρόµους, για να έλθη σε συναίσθησι
και να ενωθή µαζί του σε αυτή την ζωή µε την χάρι του· στην δε
άλλη, να τον αγιάση µε τη δόξα του και να τον κάνη αιώνια µακάριο.
ξεχάσης τελειωτικά την πτώσι και την αµαρτία σου και να παραδοθής
στην σκέψι της µεγάλης και άφατης αγαθότητας του Θεού· και ότι,
αυτός µένει πολύ πρόθυµος και επιθυµεί να συγχωρέση κάθε αµαρτία,
όσο και αν είναι βαρειά, προσκαλώντας τον αµαρτωλό µε διάφορους
τρόπους και µέσα από διάφορους δρόµους, για να έλθη σε συναίσθησι
και να ενωθή µαζί του σε αυτή την ζωή µε την χάρι του· στην δε
άλλη, να τον αγιάση µε τη δόξα του και να τον κάνη αιώνια µακάριο.
Και αφού
µε αυτές και παρόµοιες σκέψεις και στοχασµούς, γαληνέψης
το νου σου, τότε θα επιστρέψης στην πτώσι σου, κάνοντας όπως είπα
πιό πάνω· κατόπιν, όταν έρθη η ώρα της εξοµολογήσεως (την οποία σε
προτρέπω να κάνης πολύ συχνά), θυµήσου όλες σου τίς αµαρτίες, και
µε νέο πόνο και λύπη, για την λύπη του Θεού, και µε πρόθεσι και
απόφασι να µη τον λυπήσης πλέον, φανέρωσέ τες όλες στον
Πνευµατικό σου και κάνε µε προθυµία τον κανόνα που θα σου ορίση.
το νου σου, τότε θα επιστρέψης στην πτώσι σου, κάνοντας όπως είπα
πιό πάνω· κατόπιν, όταν έρθη η ώρα της εξοµολογήσεως (την οποία σε
προτρέπω να κάνης πολύ συχνά), θυµήσου όλες σου τίς αµαρτίες, και
µε νέο πόνο και λύπη, για την λύπη του Θεού, και µε πρόθεσι και
απόφασι να µη τον λυπήσης πλέον, φανέρωσέ τες όλες στον
Πνευµατικό σου και κάνε µε προθυµία τον κανόνα που θα σου ορίση.
από το βιβλίο: «Ο Αόρατος Πόλεμος – Απόδοση στη Νεοελληνική»
– Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη.
ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΝΟΔΙΑΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
Α'» – ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου