Η Βάπτιση Μυστήριο της Εκκλησίας για τους Γονείς . Ἐπιτρέπονται δύο ὀνόματα; - Μέρος Πρώτο

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Ἀγαπητοί γονεῖς,

Ἡ χα­ρά σας εἶ­ναι με­γά­λη κα­θώς ἑ­τοι­μά­ζε­στε γι­ά τή βά­πτι­ση τοῦ παι­δι­οῦ σας. Κι ὅ­λες οἱ χα­ρού­με­νες φρο­ντί­δες σας στρέ­φο­νται γύ­ρω ἀ­πό τά βα­πτι­στι­κά, τούς κα­λε­σμέ­νους, τόν ἀ­νά­δο­χο, τό ὄ­νο­μα, τό τρα­πέ­ζι. Ἔ­χε­τε ὅ­μως σκε­φτεῖ, ὅ­σο πλη­σι­ά­ζει ἡ μέ­ρα, τή βά­πτι­ση ὄ­χι σάν κοι­νω­νι­κό γε­γο­νός ἀλ­λά ὡς Μυ­στή­ρι­ο τῆς Ἐκ­κ­λη­σί­ας;

Ὁ Κύ­ρι­ός μας Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός βε­βαι­ώ­νει ὅ­τι, «ὅ­ποι­ος δέν γεν­νη­θεῖ ἀ­πό τό νε­ρό κι ἀ­πό τό Πνεῦ­μα, δέν μπο­ρεῖ νά μπεῖ στή Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ» (Ἰ­ω. 3,5), γι­α­τί «ὁ πι­στεύ­σας καί βα­πτι­σθείς σω­θή­σε­ται» (Μάρ­κ. 16,16).
Τό Βά­πτι­σμα δέν εἶ­ναι μι­ά συμ­βο­λι­κή τε­λε­τή ἀλ­λά ἕ­να γε­γο­νός μέ ὑ­παρ­ξι­α­κές δι­α­στά­σεις.
Στή βά­πτι­ση θά γεν­νη­θεῖ πρα­γμα­τι­κά τό παι­δί σας! Ἐ­κεῖ, στήν κο­λυμ­βή­θρα, τήν πνευ­μα­τι­κή μή­τρα τῆς Ἐκ­κ­λη­σί­ας, ὁ πα­λαι­ός ἄν­θρω­πος τῆς φθο­ρᾶς θά πε­θά­νει καί θά ἀ­πορ­ρι­φθεῖ, γι­ά νά ἀ­να­γεν­νη­θεῖ ὁ νέ­ος τῆς ἀ­φθαρ­σί­ας, ὅ­πως πέ­θα­νε καί ἀ­να­στή­θη­κε ὁ Χρι­στός.
 Ἐ­κεῖ τό παι­δί σας θά ἐν­σω­μα­τω­θεῖ στό σῶ­μα τοῦ Χρι­στοῦ πού εἶ­ναι ἡ Ἐκ­κ­λη­σί­α, ὅ­πως ἕ­να κλα­δί μπο­λι­ά­ζε­ται στόν κορ­μό τοῦ δέν­δρου. Θά γί­νει να­ός τοῦ Θε­οῦ, γι­α­τί τό Ἅ­γι­ο Πνεῦ­μα μέ τά χα­ρί­σμα­τά του θά κα­τοι­κή­σει πλέ­ον μέ­σα του.

Ἀ­πό ἐ­κεί­νη τήν ἡ­μέ­ρα τό ὄ­νο­μά του θά γρα­φτεῖ στό βι­βλί­ο τῆς ζω­ῆς, προ­ο­ρι­σμέ­νο γι­ά τήν αἰ­ω­νι­ό­τη­τα! Ἕ­νας ἄγ­γε­λος θά τό συ­νο­δεύ­ει πλέ­ον σέ ὅ­λη του τή ζω­ή, ἀ­χώ­ρι­στος σύ­ντρο­φός του σέ κά­θε στι­γμή, καί κα­μι­ά δαι­μο­νι­κή ἐ­νέρ­γει­α δέν θά εἶ­ναι σέ θέ­ση νά τό βλά­ψει. Ὁ Θε­ός θά ἀ­κού­ει προ­σε­κτι­κά τίς προ­σευ­χές του καί τό βλέμ­μα του θά εἶ­ναι δι­αρ­κῶς στραμ­μέ­νο πά­νω του μέ ἰ­δι­αί­τε­ρη φρο­ντί­δα.

Στά χέ­ρι­α σας, πλέ­ον, δέν θά κρα­τᾶ­τε ἁ­πλά τό παι­δί σας, πού ἀ­ναμ­φί­βο­λα εἶ­ναι ἕ­να ἀ­νε­κτί­μη­το δῶ­ρο τοῦ Θε­οῦ σέ σᾶς, ἀλ­λά μιά ζωντανή εἰκόνα τοῦ Θεοῦ· ἕ­να μελ­λο­ντι­κό πο­λί­τη τῆς Βα­σι­λεί­ας τῶν οὐ­ρα­νῶν.

Χαρεῖτε, λοιπόν, μαζί μέ τό παιδί σας αὐτήν τήν προσωπική του Πεντηκοστή, ὅπως οἱ πρώτοι πιστοί, οἱ ὁποῖοι, ὅταν συνειδητοποίησαν τί συνέβη στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, «κατενύγησαν τῇ καρδίᾳ» (Πράξ. 2,37)· γέμισε ἡ καρδιά τους μέ ἱερό δέος, συγκίνηση καί κατάνυξη!
Γιατί, αὐτό πού ἐξωτερικά μοιάζει μέ ἕνα συνηθισμένο λουτρό πού κάνετε καθημερινά στό παιδί σας, εἶναι ἕνα μεγαλειῶδες ὑπαρξιακό γεγονός μέ αἰώνια προοπτική. Ἔτσι ὅμως συμβαίνει μέ ὅλα τά μυστήρια: μέσα ἀπό ἁ­πλά ὑ­λι­κά στοι­χεῖ­α καὶ συ­νη­θι­σμέ­νες πρά­ξεις ἐ­νερ­γεῖ ἡ δύ­να­μη τοῦ Θε­οῦ, πού ἀ­να­και­νί­ζει καί χα­ρι­τώ­νει ἐ­μᾶς τούς ἀν­θρώ­πους. Ἀρ­κεῖ νά πι­στέ­ψου­με καί νά ἐκ­ζη­τή­σου­με τή σω­στι­κή χά­ρη τοῦ Κυ­ρί­ου.

ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΒΑΠΤΙΣΗ;

Μά ποῦ ἀλ­λοῦ παρά στό πνευ­μα­τι­κό σας σπί­τι, τόν Ἱ­ε­ρό Να­ό τῆς ἐ­νο­ρί­ας σας στά ὅ­ρι­α τῆς ὁ­ποί­ας κα­τοι­κεῖ­τε! Θά εἶ­ναι με­γά­λη χα­ρά γι­ά τό παι­δί σας, κα­θώς θά με­γα­λώ­νει καί θά κι­νεῖ­ται στούς χώ­ρους τοῦ να­οῦ, νά γνω­ρί­ζει ὅ­τι ἐ­κεῖ βαπτίστηκε· ἐκεῖ ἀ­να­γεν­νή­θη­κε πνευματικά. Θά συν­δε­θεῖ μέ τόν ἱ­ε­ρό χῶ­ρο καί συ­ναι­σθη­μα­τι­κά, ὅ­πως ἄλ­λω­στε ὅ­λοι μας συν­δε­ό­μα­στε μέ τόν τό­πο πού γεν­νη­θή­κα­με.

Γι᾽ αὐτό καί δέν πρέ­πει νά γί­νο­νται βα­πτί­σεις σέ ἄλ­λες ἐ­νο­ρί­ες. Πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο δέν ἐ­πι­τρέ­πεται νά γίνονται βα­πτί­σεις σέ πα­ρεκ­κ­λή­σι­α ἤ ἰ­δι­ω­τι­κά πα­ρεκ­κ­λή­σι­α «κτη­μά­των». Στήν ἐ­νο­ρί­α σας τη­ρεῖ­ται Μη­τρῶ­ο βα­πτί­σε­ων ἀπ᾽ ὅ­που θά ἐ­ξυ­πη­ρε­τη­θεῖ­τε ὅ­ταν πα­ρα­στεῖ ἀ­νά­γκη.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΒΑΠΤΙΣΗ;

Τό Βά­πτι­σμα στήν πρώ­τη Ἐκ­κ­λη­σί­α ἐ­τε­λεῖ­το τήν Κυ­ρι­α­κή στή δι­άρ­κει­α τῆς θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας. Ἔτσι, συμ­με­τεῖ­χε ὅ­λο τό ἐκ­κ­λη­σί­α­σμα καί ὄ­χι μό­νο κά­ποι­οι συγ­γε­νεῖς καί φίλοι. Ἀρ­γό­τε­ρα -μέ τήν ἀλ­λα­γή συν­θη­κῶν ζω­ῆς- τό Βά­πτι­σμα ἀ­πο­σπά­σθη­κε ἀ­πό τή θεί­α Λει­τουρ­γί­α καί γί­νε­ται ξε­χω­ρι­στά καί ἄλ­λες ἡ­μέ­ρες καί πε­ρι­ο­ρί­στη­κε σέ οἰ­κο­γε­νει­α­κό γε­γο­νός. Ὡ­στό­σο, ἡ πλέ­ον κα­τάλ­λη­λη ἡ­μέ­ρα γι­ά ἕ­να μυ­στή­ρι­ο χαρᾶς, ὅ­πως εἶ­ναι τό Βά­πτι­σμα, πα­ρα­μέ­νει ἡ Κυ­ρι­α­κή.

Μήν ἀναβάλλετε τή βάπτιση τοῦ παιδιοῦ σας. Φροντίστε νά εἶναι μικρό, λίγων μηνῶν, γιά νά μή στερεῖται τή χάρη τοῦ μυστηρίου. Γιά νά μή φοβηθεῖ τήν ὥρα τοῦ βαπτίσματος, ἀλλά νά συνεργαστεῖ μέ τόν λειτουργό.
Θά πᾶ­τε στόν Να­ό τῆς ἐ­νο­ρί­ας σας καί θά κα­θο­ρί­σε­τε μέ τόν ἐ­φη­μέ­ρι­ο τήν ἡ­μέ­ρα καί τήν ὥ­ρα τοῦ μυ­στη­ρί­ου προ­σκο­μί­ζο­ντας καί τό σχε­τι­κό ἀ­ντί­γρα­φο τῆς Λη­ξι­αρ­χι­κῆς Πρά­ξης Γεν­νή­σε­ως τοῦ παι­δι­οῦ।
Ἀ­πα­ραί­τη­τη προϋ­πό­θε­ση γι­ά τήν τέ­λε­ση τοῦ Μυστηρίου εἶναι ἡ συμφωνία καί ἡ παρουσία καί τῶν δύο γονέων τοῦ παιδιοῦ.

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Συνήθως οἱ φροντίδες πού ἀπορροφοῦν ὅλο τό ἐνδιαφέρον ἀφοροῦν τίς προετοιμασίες γιά πολύ δευτερεύοντα ζητήματα καί μᾶς διαφεύγει ἡ προετοιμασία γιά τό ἴδιο τό Μυστήριο. Προετοιμαστεῖτε γιά τό μεγάλο γεγονός.
Ἐμβαθύνετε στό νόημα τοῦ Μυστηρίου μέσα ἀπό τήν ἀνάγνωση ἑνός ἀπό τά τόσα ἀξιόλογα βιβλία πού κυκλοφοροῦν. Προσευχηθεῖτε θερμά γιά τόν κορυφαῖο αὐτό σταθμό τῆς ζωῆς τοῦ παιδιοῦ σας. Ἐπιδιῶξτε νά ἐξομολογηθεῖτε στόν πνευματικό σας καί ἑτοιμαστεῖτε νά κοινωνήσετε στή θεία Λειτουργία ἐκείνης τῆς ἡμέρας. Ἡ πρώτη Ἐκκλησία ὅριζε ὡς ἡμέρα νηστείας τήν παραμονή τοῦ Βαπτίσματος.

Ο ΑΝΑΔΟΧΟΣ

Ὁ ρό­λος του δέν εἶ­ναι ἁ­πλά νά φρο­ντί­σει γι­ά τά πρα­κτι­κά ζη­τή­μα­τα ἤ νά κά­νει δῶ­ρα στό παι­δί ἤ γι­ά νά δημιουργήσει κοι­νω­νι­κές σχέ­σεις. Ἡ πα­ρου­σί­α του εἶ­ναι οὐ­σι­α­στι­κή καί ἀ­πα­ραί­τη­τη. Ἐγ­γυ­ᾶ­ται στήν Ἐκ­κ­λη­σί­α γι­ά τόν νε­ο­φώ­τι­στο καί τήν πρό­ο­δό του στήν πί­στη.

Στίς πε­ρι­πτώ­σεις τοῦ νη­πι­ο­βα­πτι­σμοῦ, ἀ­να­πλη­ρώ­νει τήν ἔλ­λει­ψη βού­λη­σης τοῦ νη­πί­ου, ὁ­μο­λο­γεῖ πί­στη ἐξ ὀ­νό­μα­τός του, ἀ­λεί­φει μέ τό κα­θα­γι­α­σμέ­νο λά­δι, πού ὁ λει­τουρ­γός θά ρί­ξει στίς πα­λά­μες του, τό κε­φά­λι τοῦ παι­δι­οῦ καί ὅ­λο του τό σῶ­μα. Ἀ­να­λαμ­βά­νει τήν ὑ­πο­χρέ­ω­ση νά συ­μπρά­ξει μα­ζί μέ τούς γο­νεῖς στή χρι­στι­α­νι­κή ἀ­να­τρο­φή τοῦ παι­δι­οῦ.

Ἔτσι, ἀνάδοχος δέν μπο­ρεῖ νά εἶ­ναι ἀλ­λό­θρη­σκος ἤ ἄλ­λου δό­γμα­τος (Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κός, Προ­τε­στά­ντης κ.ἄ.), ἤ ἄν­θρω­πος πού ἀρ­νεῖ­ται τήν ὀρ­θό­δο­ξη πί­στη καί ὁ­μο­λο­γεῖ ἀ­θεΐ­α. Ἐ­άν εἶ­ναι ἔγ­γα­μος, ὀφείλει ὁ­πωσ­δή­πο­τε νά ἔ­χει τε­λέ­σει θρη­σκευ­τι­κό γά­μο. Ἐ­πί­σης, νά ἔχει καί τήν κατάλληλη ἡλικία.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἀνάδοχος πρέπει νά εἶναι συνειδητό μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἄνθρωπος μέ ζωντανή πίστη καί συνεπῆ χριστιανική ζωή.

Ὁ ἀ­νά­δο­χος πο­λύ ἐ­νω­ρίς θε­ω­ρή­θη­κε ὡς πνευ­μα­τι­κός πα­τέ­ρας τοῦ ἀ­να­δε­κτοῦ ἤ τῆς ἀ­να­δε­κτῆς. Γι᾽ αὐ­τό - λό­γω τῆς πνευ­μα­τι­κῆς αὐ­τῆς συγ­γέ­νει­ας – δεν μπο­ροῦν νά συ­νά­ψουν γά­μο. Γά­μος ἐ­πί­σης δέν μπο­ρεῖ νά γί­νει με­τα­ξύ παι­δι­ῶν πού ἔ­χουν τόν ἴ­δι­ο ἀ­νά­δο­χο, ἐ­πει­δή θε­ω­ροῦ­νται πνευ­μα­τι­κά ἀ­δέλ­φι­α.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Κατά τήν ἀρχαία τάξη τῆς Ἐκ­κ­λη­σί­ας μας, τό ὄ­νο­μα δί­δε­ται στό παι­δί τήν ὄ­γδο­η ἡ­μέ­ρα ἀ­πό τή γέν­νη­σή του. Στό Εὐ­χο­λό­γι­ο ὑ­πάρ­χει εἰ­δι­κή ἀ­κο­λου­θί­α. Στίς μέ­ρες μας ἡ ὀ­νο­μα­το­δο­σί­α ἔ­χει συν­δε­θεῖ ἐ­θι­μι­κά μέ τό βά­πτι­σμα.
Πρέ­πει ἀ­πα­ραί­τη­τα νά εἶ­ναι ὄ­νο­μα χρι­στι­α­νι­κό γι­ά νά ἔ­χει τό παι­δί προ­στά­τη του τόν ἅ­γι­ο τοῦ ὁ­ποί­ου φέ­ρει τό ὄ­νο­μα. Γι­ά λό­γους ἱ­στο­ρι­κῆς συ­νέ­χει­ας ἡ Ἱερά Σύ­νο­δος δέ­χτη­κε νά δί­νο­νται καί ὀ­νό­μα­τα ἀ­πό τήν ἀρ­χαι­ό­τη­τα. Ἄλ­λα ὅ­μως ὀ­νό­μα­τα δέν πρέ­πει νά δί­νο­νται.

Τό ὄ­νο­μα εἶ­ναι δη­λω­τι­κό τοῦ προ­σώ­που καί ἕ­να πρό­σω­πο ἔ­χει ...ἕ­να ὄ­νο­μα! Ἡ ἐ­πι­μο­νή κά­ποι­ων γο­νέ­ων νά θέ­λουν νά δώ­σουν στό παι­δί τους δύ­ο καί τρί­α ὀ­νό­μα­τα εἶ­ναι αὐ­θαί­ρε­τη. Ξε­κι­νᾶ ἀ­πό μι­κρο­συ­ναι­σθη­μα­τι­σμούς γι­ά νά ἱ­κα­νο­ποι­ή­σουν τούς πα­ποῦ­δες καί τίς γι­α­γι­ά­δες. Ἄλ­λοι, ἐ­νῶ ἔ­τα­ξαν τό παι­δί τους κα­τά τήν κύ­η­ση σέ ἕ­ναν ἅ­γι­ο, τήν ὥ­ρα τῆς βά­πτι­σης θέ­λουν νά δώ­σουν καί δεύ­τε­ρο ὄ­νο­μα, πράγμα πού ἀθετεῖ τό τά­ξι­μό τους.

Ἔ­τσι, κα­τα­λή­γου­με νά φω­νά­ζου­με τό παι­δί, ὄ­χι μέ τό ὄ­νο­μά του, ἀλ­λά μέ ἕ­να ὑ­πο­κο­ρι­στι­κό πού προ­έρχεται ἀ­πό τήν κα­κο­ποι­η­μέ­νη σύ­ντμη­ση τοῦ ἑ­νός ἤ τή σύν­θε­ση τῶν πε­ρισ­σο­τέ­ρων ὀ­νο­μά­των.

Τό ὄ­νο­μα τοῦ παι­δι­οῦ σας εἶ­ναι προ­ο­ρι­σμέ­νο γι­ά τήν αἰ­ω­νι­ό­τη­τα καί αὐ­τή ἡ προ­ο­πτι­κή τοῦ προσ­δί­δει ἱ­ε­ρό­τη­τα. Ὡς χρι­στι­α­νοί ὀ­φεί­λου­με νά σε­βό­μα­στε τήν πα­ρά­δο­ση τῆς Ἐκ­κ­λη­σί­ας μας καί νά μήν κά­νου­με τοῦ κε­φα­λι­οῦ μας.

Ο ΜΗ­ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΙ­ΤΗΣ
† Ὁ Νέ­ας Σμύρ­νης ΣΥΜΕΩΝ

πηγή, πηγή, πηγή