"Ο διάβολος ποτέ δεν μπορεί να κάνει καλό"

– Γέροντα, μπορεῖ ἕνας μάγος νὰ θεραπεύση κάποιον ἄρρωστο; 

– Μάγος καὶ νὰ θεραπεύση ἄρρωστο ἄνθρωπο! Ἕναν ποὺ τραντάζεται ἀπὸ τὸ δαιμόνιο, αὐτὸν μπορεῖ νὰ τὸν κάνη καλὰ στέλνοντας τὸ δαιμόνιο σὲ ἄλλον. Γιατὶ ὁ μάγος μὲ τὸν διάβολο εἶναι συνέταιροι, ὁπότε λέει στὸν διάβολο: «Βγὲς ἀπὸ αὐτὸν καὶ πήγαινε στὸν τάδε». Βγάζει λοιπὸν τὸ δαιμόνιο ἀπὸ ἐκεῖνον καὶ συνήθως τὸ στέλνει σὲ κάποιον συγγενῆ του ἢ γνωστό του ποὺ ἔχει δώσει δικαιώματα στὸν διάβολο. Λέει μετὰ αὐτὸς ποὺ εἶχε τὸ δαιμόνιο: «ἐγὼ ὑπέφερα, ἀλλὰ ὁ τάδε μ᾿ ἔκανε καλά», καὶ ἔτσι γίνεται διαφήμιση. Καὶ γυρίζει τελικὰ τὸ δαιμόνιο σὲ συγγενεῖς ἢ σὲ γνωστούς. Ἂν κάποιος, ἂς ὑποθέσουμε, εἶναι καμπουριασμένος ἀπὸ δαιμονικὴ ἐπήρεια, μπορεῖ ὁ μάγος νὰ διώξη τὸ δαιμόνιο ἀπὸ ἐκεῖνον, νὰ τὸ στείλη ἀλλοῦ καὶ νὰ σηκωθῆ ὄρθιος ὁ καμπούρης. Ἂν ὅμως ἔχη καμπούρα ἀπὸ ἀναπηρία, δὲν μπορεῖ ὁ μάγος νὰ τὸν κάνη καλά.

Μοῦ εἶπαν γιὰ μιὰ γυναίκα ὅτι θεραπεύει ἀρρώστους, χρησιμοποιώντας διάφορα ἁγιωτικά. Ὅταν ἄκουσα τί κάνει, ἔμεινα κατάπληκτος ἀπὸ τὴν τέχνη τοῦ διαβόλου. Κρατάει ἕναν σταυρὸ καὶ ψάλλει διάφορα τροπάρια. Ψάλλει π.χ. τὸ «Θεοτόκε Παρθένε» καί, μόλις φθάση στὸ «εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου», φτύνει κοντὰ στὸν σταυρό, βλασφημάει δηλαδὴ τὸν Χριστό, γι᾿ αὐτὸ τὴν βοηθάει μετὰ τὸ ταγκαλάκι. Ἔτσι, μερικοὺς ποὺ εἶναι ἄρρωστοι, ἔχουν μελαγχολία κ.λπ. ἀπὸ δαιμονικὴ ἐπήρεια καὶ οἱ γιατροὶ δὲν μποροῦν νὰ τοὺς κάνουν καλά, αὐτὴ τοὺς θεραπεύει, γιατὶ διώχνει τὸ δαιμόνιο ποὺ προκαλεῖ τὸ βάρος, τὸ στέλνει σὲ ἄλλον, καὶ ἀπαλλάσσονται ἐκεῖνοι ἀπὸ τὴν θλίψη. Καὶ πολλοὶ τὴν ἔχουν γιὰ ἁγία! Τὴν συμβουλεύονται, καὶ λίγο–λίγο βλάπτει τὴν ψυχή τους, τοὺς καταστρέφει.

Χρειάζεται πολλὴ προσοχή. Νὰ φεύγη κανεὶς μακριὰ ἀπὸ τοὺς μάγους καὶ τὰ μάγια, ὅπως φεύγει μακριὰ ἀπὸ τὴν φωτιὰ καὶ τὰ φίδια. Νὰ μὴν τὰ μπλέκουμε τὰ πράγματα. Ὁ διάβολος δὲν μπορεῖ ποτὲ νὰ κάνη καλό. Μόνον τὶς ἀρρώστιες ποὺ προκαλεῖ ὁ ἴδιος μπορεῖ νὰ θεραπεύση.

Εἶχα ἀκούσει τὸ ἑξῆς περιστατικό: Ἕνας νεαρὸς εἶχε μπλέξει μὲ κάποιον μάγο καὶ ἀσχολήθηκε μὲ μαγικά. Ἔπαθε μετὰ ζημιά, ἀρρώστησε καὶ κατέληξε στὸ νοσοκομεῖο. Μῆνες ξοδεύτηκε ὁ πατέρας του, γιατὶ δὲν εἶχαν τότε ἀσφάλεια, γιὰ νὰ βροῦν τί ἔχει. Οἱ γιατροὶ δὲν τοῦ ἔβρισκαν τίποτε. Εἶχε γίνει χάλια. Τί κάνει τότε ὁ διάβολος! Τοῦ ἐμφανίζεται σὰν τὸν Τίμιο Πρόδρομο, ποὺ τὸν εἶχαν πολιοῦχο στὸν τόπο του, καὶ τοῦ λέει: «Θὰ σὲ κάνω καλά, ἂν ὁ πατέρας σου χτίση μία ἐκκλησία». Τὸ εἶπε τὸ παιδὶ στὸν πατέρα του κι ἐκεῖνος ὁ καημένος εἶπε: «παιδί μου εἶναι, ὅσα ἔχω νὰ τὰ δώσω, ἀρκεῖ νὰ γίνη καλά», καὶ ἔταξε στὸν Τίμιο Πρόδρομο νὰ τοῦ χτίση ἐκκλησία. Ὁ διάβολος ἔφυγε καὶ τὸ παιδὶ ἔγινε καλά. Ἔκανε τό... θαῦμα! Ὁπότε λέει ὁ πατέρας: «Ἐγὼ ἔταξα νὰ χτίσω ἐκκλησία. Πρέπει νὰ ἐκπληρώσω τὸ τάμα μου». Δὲν εἶχαν καὶ οἰκονομικὴ ἄνεση καί, γιὰ νὰ χτίση τὸν ναό, πούλησε ὅσα χωράφια εἶχαν. Ἔδωσε ὅλη τὴν περιουσία του. Τὰ παιδιά του ἔμειναν στὸν δρόμο. Ἀγανάκτησαν, «νὰ λείψη ἡ Ὀρθοδοξία» εἶπαν, καὶ ἔγιναν Ἰεχωβάδες. Βλέπεις τὸν διάβολο τί κάνει; Φαίνεται, ἐκεῖ δὲν ὑπῆρχαν Ἰεχωβάδες καὶ βρῆκε αὐτὸς τρόπο νὰ γίνουν κι ἐκεῖ Ἰεχωβάδες!

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»