Αθεόφοβα καταριόμαστε τους αδελφούς μας, ενώ έχουμε εντολή να δίνουμε ευχές
και στους εχθρούς μας.
Τί κάνεις, άνθρωπε μου; Ζητάς από το Θεό να σε σπλαχνιστεί, κι εσύ
καταριέσαι τον άλλο; Μη γελιέσαι. Αν δεν συγχωρήσεις, δεν θα
συγχωρηθείς. Το ξέρεις.
Και όμως, όχι μόνο δεν συγχωρείς, αλλά παρακαλάς και το Θεό να μη συγχωρήσει!
Αν, όμως, δεν συγχωρείται εκείνος που δεν συγχωρεί, πώς θα συγχωρηθεί εκείνος,
που και τον Κύριο παρακαλάει να μη συγχωρήσει;
Αν είναι κακό να έχεις εχθρούς, σκέψου πόσο
χειρότερο είναι να τους κατηγορείς και να τους καταριέσαι. Εσύ πρέπει να
δώσεις λόγο για το ότι έχεις εχθρούς, και κατηγορείς εκείνους; Πώς θα σου δώσει άφεση ο Θεός, όταν Του ζητάς να βλάψει
άλλους, την ώρα που Τον παρακαλάς για τα δικά σου αμαρτήματα κι έχεις
ανάγκη από μεγάλο έλεος; Όταν μάλιστα, προσεύχεσαι για τον εαυτό σου, γυρίζεις
τη ματιά σου δεξιά κι αριστερά, χασμουριέσαι και φέρνεις στο νου σου χίλιους
δυο λογισμούς.
Όταν, όμως, προσεύχεσαι εναντίον των εχθρών σου,
το κάνεις με μεγάλη αυτοσυγκέντρωση και διαύγεια σκέψεως. Γνωρίζει, βλέπεις, ο
διάβολος πως, όταν ζητάμε το κακό των άλλων, στρέφουμε το ξίφος εναντίον
μας, γι’ αυτό τότε δεν διασπά την προσοχή μας και δεν
τραβάει το νου μας εδώ κι εκεί.
(Πηγή: Βιβλίο «Θέματα ζωής». Κείμενα του
Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστομου. Η επεξεργασία και μετάφραση των κειμένων καθώς
και η έκδοση των βιβλίων έχουν γίνει από τους πατέρες της Ιεράς Μονής
Παρακλήτου Ωρωπού, Τόμος Β’, σελ. 9-28)
"Θερμές ευχαριστίες στους πατέρες
της Ιεράς Μονής για την ευλογία δημοσίευσης του αποσπάσματος" Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου