Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 11 Σεπτεμβρίου 2022 (Προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού)

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Πρὸ τῆς Ὑψώσεως: Ἰω. γ΄ 13-17

Εἶπεν ὁ Κύριος· οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ. καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕ­­­ψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. οὐ γὰρ ἀπέ­­στειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ.      

«Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν»

Καθὼς πλησιάζει ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ ἀναλογιστοῦμε τὴν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτὴ κορυφώθηκε μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Σ’ αὐτὴ τὴ θεϊκὴ ἀγάπη ἀναφέρεται ὁ Κύριος μὲ ἕνα συγκλονιστικὸ λόγο του, ποὺ ἀκοῦμε στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο: «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν». Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο τῶν ἀνθρώπων ποὺ ζοῦσαν στὴν ἁμαρτία, ­ὥ­­­στε γιὰ τὴ σωτηρία τους παρέδωσε σὲ θάνατο τὸν μονάκριβο υἱό του.
Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν αὐτὸν τὸν βαρυσήμαντο λόγο τοῦ Κυρίου, ἂς προσπαθήσουμε νὰ ἐμβαθύνουμε στὸ ἀνυπέρβλητο μεγαλεῖο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης καὶ νὰ δοῦμε πῶς ὁ Τίμιος Σταυρὸς φανερώνει τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὸ ἀποκορύφωμά της.

1. ΘΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ

Τόσο πολύ, μᾶς λέει ὁ Κύριος, ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, «ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν». Δὲν ἔστειλε κάποιον δοῦλο, κάποιον ἄγγελο ἢ ἀρχάγγελο, ἀλλὰ τὸν Μονογενὴ Υἱό του! Αὐτὸν γιὰ τὸν Ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς Πατὴρ εἶχε διαβεβαιώσει σὲ ἐπίσημη ὥρα ὅτι «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Ματθ. γ΄ 17).

Αὐτὸν τὸν μονάκριβο καὶ ἀγαπημένο Υἱό του ἀπέστειλε στὴ γῆ «ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» (Α΄ Ἰω. δ΄ 10)· τὸν παρέδωσε δηλαδὴ μὲ σκο­πὸ νὰ προσφέρει τὸ αἷμα του θυσία ἐξιλεωτικὴ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας.
Καὶ εἶδε ὁ Θεὸς Πατὴρ ἐσταυρωμένο τὸν Υἱό του ἐν μέσῳ κακούργων καὶ ληστῶν. Τὸν εἶδε πληγωμένο καὶ ἐξουδενωμένο, μὲ τὸ ἀκάνθινο στεφάνι στὴν κεφαλή, μὲ λογχισμένη τὴν πλευρά, μὲ τὰ καρφιὰ στὰ χέρια καὶ στὰ πόδια του. Τί συγκλονιστικό! Ὁ Θεὸς Πατὴρ παραδίδει τὸν Υἱό του σὲ θάνατο σταυρικὸ γιὰ τὴ σωτηρία μας! Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέγει ὅτι ὁ Σταυρὸς εἶναι «τῆς τοῦ Θεοῦ ἀγάπης ἡ ἀπόδειξις» (ΕΠΕ 26, 98).

2. ΠΟΙΟΥΣ ΑΓΑΠΑ
Ὡστόσο τὸ μεγαλεῖο αὐτῆς τῆς θείας ἀ­­γάπης φανερώνεται σὲ ἀκόμη μεγαλύτερο βαθμό, ἂν σκεφθοῦμε σὲ ποιοὺς ἐκδηλώνει ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν ἀγάπη. Ὁ Κύριος μᾶς ἀπέδειξε ὅτι «ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον». Ἀλλὰ ποιὸν κόσμο; Ἕναν κό­­σμο ἁμαρτωλό, διεφθαρμένο, ­ἀλαζονικό… Κι ἐνῶ τὸ φυσικὸ θὰ ἦταν ἕνας τέτοιος κόσμος νὰ προκαλέσει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, γίνεται τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο! Ὁ πανάγαθος Θεὸς ἐκδηλώνει τὴν ἄπειρη καὶ τέλεια ἀγάπη του πρὸς τὸν ἀποστατημένο ἄνθρωπο.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει χαρακτηριστικὰ ὅτι σὲ αὐτὸ ἀκριβῶς συν­ίσταται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, «ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε» (Ρωμ. ε΄ 8). Ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ χάρη μας, τὴ στιγμὴ ποὺ ἐμεῖς ἤμασταν ἁμαρτωλοί, ἀσεβεῖς, ἀχάριστοι! Τί πα­­ράδοξη ἀγάπη!
Κι ἡ ἀγάπη αὐτὴ τοῦ Θεοῦ ἐκδηλώνεται ὄχι μόνο γενικὰ πρὸς ὅλο τὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ ξεχωριστὰ γιὰ κάθε ἄνθρωπο. Αὐτὴ τὴν προσωπικὴ ἀγάπη αἰσθάνεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ὁμολογεῖ: «Ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀ­­­­­­­­­­­­­­­γαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ». Δηλαδή, ζῶ ἐμπνεόμενος καὶ κυριαρχούμενος ἀπὸ τὴν πίστη στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μὲ ἀγάπησε καὶ παρέδωσε τὸν Ἑαυτό του γιὰ τὴ σωτηρία μου (Γαλ. β΄ 20). Ποιὸς μπορεῖ νὰ μείνει ἀσυγ­κίνητος μπροστὰ στὴν ἄπειρη αὐτὴ συγ­κατάβαση τῆς θείας ἀγάπης;

3. ΤΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΙ

Ὑπάρχει ὅμως κι ἕνα τρίτο σημεῖο ποὺ ἀποδεικνύει ἀσύγκριτη τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τὰ μοναδικὰ δῶρα ποὺ μᾶς χαρίζει μὲ τὴ σταυρική του θυσία: ἄφεση ἁμαρτιῶν, λύτρωση, σωτηρία, ζωὴ αἰωνία! Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς θυσιάστηκε καὶ παραδόθηκε στὸ σταυρικὸ θάνατο: «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. γ΄ 16). Γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θὰ πιστέψουν σ’ Αὐτὸν ἀλλὰ νὰ κερδίσει τὴν αἰώνια ζωή. Ἀσύλληπτες δωρεές! Μὲ τὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ ὁ ἄνθρωπος ἀγωνίζεται καὶ νικᾶ τὴν ἁμαρτία. Ὁ Κύριος μὲ τὴ θυσία τοῦ Σταυροῦ ἄνοιξε τὴν πύλη τοῦ Παραδείσου ὄχι μόνο γιὰ τὸν μετανοημένο ληστὴ ἀλλὰ καὶ γιὰ κάθε ἄνθρωπο ποὺ πιστεύει καὶ μετανοεῖ εἰλικρινά. Καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ὄχι μόνο σώζει τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὴν αἰώνια καταδίκη, ἀλλὰ τοὺς κάνει κληρονόμους ἀ­­­­σύγκριτης δόξας καὶ ἀτελεύτητης μακαριότητας στὴν πανευφρόσυνη Βασιλεία του!
Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου, ποὺ θὰ τὸν δοῦ­­με νὰ ὑψώνεται πανηγυρικὰ σὲ ­λίγες ἡμέρες, ἀποτελεῖ μιὰ διαρκὴ ἐνθύμηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ποὺ γλυκαίνει τὴν ψυχή, δυναμώνει τὴ θέληση, εἰρηνεύει τὴν καρδιά, στηρίζει τὶς ἐλπίδες μας! Ἀλήθεια, τί ἔχουμε νὰ φοβηθοῦμε ἐφόσον ὁ Κύριος τόσο πολὺ μᾶς ἀγαπᾶ;… Ἀρκεῖ κι ἐμεῖς νὰ Τὸν ἀγαπήσουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις. Νὰ παραμερίσουμε ὅ,τι μᾶς χωρίζει ἀπὸ Αὐτὸν καὶ νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε ὡς πιστοὶ μαθητές του μέχρι τέλους. Γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ γίνουμε μέτοχοι στὴν ἄπειρη χαρὰ καὶ μακαριότητα ποὺ ὑπόσχεται σὲ ὅλα τὰ ἀγαπημένα παιδιά του!

ΣΤΑΥΡΟΣ: ΚΑΥΧΗΜΑ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Πρὸ τῆς ὑψώσεως: Γαλ. ϛ΄ 11-18

11 Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. 12 ὅσοι θέλουσιν εὐπροσω­πῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκά­ζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυ­ρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. 13 οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται. 14 ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυ­ρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰη­σοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. 15 ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. 16 καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ’ αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ. 17 Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω. 18 Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν, ἀδελφοί· ἀμήν.

1. ΚΑΥΧΗΣΗ ΣΤΑΥΡΟΥ

Δέστε μὲ πόσο μεγάλα γράμματα σᾶς ἔγραψα μὲ τὸ ἴδιο μου τὸ χέρι, λέγει στοὺς Γαλάτας ὁ ἀπόστολος Παῦλος. ῞Οσοι θέλουν νὰ ἀρέσουν σὲ ἀνθρώπους γιὰ πράγματα ποὺ ἀναφέρονται στὴν σάρκα, αὐτοὶ σᾶς παρακινοῦν καὶ σᾶς παραπείθουν νὰ περιτέμνεσθε, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴν καταδιώκωνται ἀπὸ τοὺς ᾿Ιουδαίους γιὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Οὔτε ὅμως κι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν περιτμηθῆ, τηροῦν τὶς τελετουργικὲς διατάξεις τοῦ νόμου, τὶς καθάρσεις δηλαδὴ καὶ τὶς ζωοθυσίες. ᾿Αλλὰ θέλουν νὰ περιτέμνεσθε, γιὰ νὰ καυχηθοῦν ὅτι σᾶς ἔπεισαν νὰ δεχθῆτε τὴν περιτομή.

᾿Εγὼ ὅμως δὲν κινοῦμαι ἀπὸ τέτοια ἁμαρτωλὰ ἐλατήρια. «᾿Εμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ». Ποτὲ νὰ μὴν συμβῇ νὰ καυχηθῶ γιὰ κάτι ἄλλο παρὰ γιὰ τὸ ὅτι γιὰ μένα ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστὸς ἔλαβε δούλου μορφὴν καὶ σταυρώθηκε γιὰ τὴ σωτηρία μου. Μόνο καύχημά μου εἶναι ὁ σταυρικὸς θάνατος τοῦ  Κυρίου. «Δι᾿ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ»· μὲ τὴν πίστη στὸν θάνατο αὐτὸ ἔχει νεκρωθῆ καὶ ἔχει χάσει τὴ δύναμή του γιὰ μένα ὁ κόσμος. ᾿Αλλὰ καὶ ἐγὼ ἔχω νεκρωθῆ γι᾿ αὐτόν.

Διότι μὲ τὴν ἕνωση καὶ κοινωνία μὲ τὸν ᾿Ιησοῦ Χριστό, δὲν ἔχει καμμία ἀξία οὔτε ἡ περιτομὴ οὔτε ἡ ἀκροβυστία, ἀλλὰ ἰσχύει νέα κτίση καὶ δημουργία, δηλαδὴ ἀναγέννηση, ποὺ δίνεται σὲ κάθε πιστὸ μὲ τὴ δύναμη τῆς λυτρωτικῆς θυσίας τοῦ Σταυροῦ. Καὶ σ᾿ ἐκείνους ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν τὴ διδασκαλία αὐτὴ γιὰ τὴ νέα κτίση, καὶ θὰ τὴν ἔχουν ὡς ὑπόδειγμα γιὰ νὰ συμμορφώνουν ἀντίστοιχα τὴ ζωή τους, ἂς εἶναι ἐπάνω τους εἰρήνη καὶ ἔλεος, καὶ στὸν νέο ᾿Ισραήλ, τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ.

Παράδοξο πραγματικὰ τὸ περὶ Σταυροῦ κήρυγμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Τὸ μοναδικό του καύχημα, λέει, εἶναι ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Παράδοξο γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, πολὺ δὲ περισσότερο γιὰ τοὺς πιστοὺς τῆς ἐποχῆς μας. Διότι ὅπως καὶ τότε, ἔτσι καὶ σήμερα, καὶ πολὺ περισσότερο σήμερα, ζοῦμε σ᾿ ἕναν κόσμο  στὸν ὁποῖο κυριαρχεῖ τὸ ἀντισταυρικὸ πνεῦμα· ἕναν κόσμο ποὺ ἀργοπεθαίνει μέσα στὴ φιλαυτία καὶ καλοζωΐα. Πολλοὶ ἄνθρωποι δὲν θέλουν νὰ ἔχουν καμμία σχέση μὲ τὸ πνεῦμα τῆς αὐταπαρνήσεως καὶ τῆς θυσίας. ᾿Αρνοῦνται τὸν Σταυρό, καὶ γι᾿ αὐτὸ καὶ ταράσσονται καὶ ἀπογοητεύονται σὲ κάθε δυσκολία.

᾿Αρκετοὶ Χριστιανοὶ ἐπηρεασμένοι ἀπὸ αὐτὸ τὸ κλῖμα προσπαθοῦν ἀκόμη καὶ τὸν δρόμο πρὸς τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ νὰ τὸν κάνουν ἄνετο. ῾Ο Σταυρὸς τοὺς τρομάζει. ῾Η ἄνεση τοὺς ἑλκύει. Δὲν ἀντέχουν τὸν πόνο καὶ τὴν ἄσκηση. Καὶ νομίζουν ὅτι μποροῦν νὰ βαδίσουν τὸν δρόμο τους χωρὶς νὰ σηκώνουν τὸν προσωπικό τους σταυρό. ῞Οποιος ὅμως πηγαίνει πίσω ἀπὸ τὸν Χριστὸ χωρὶς σταυρὸ δὲν εἶναι ἄξιος τοῦ Χριστοῦ.

Πόσο ἐπίκαιρα λοιπὸν εἶναι τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου! ῾Ο Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ὄχι μόνο δὲν τρομάζει τὸν θεῖο ᾿Απόστολο, ἀλλὰ ἀποτελεῖ καὶ καύχημά του. Γι᾿ αὐτὸν ἔχει σταυρωθῆ κι ἔχει χάσει τὴ δύναμή του ὁ κόσμος. Καὶ μᾶς διδάσκει νὰ νεκρώνουμε κι ἐμεῖς κάθε ἐμπαθῆ μας σχέση μὲ τὸν κόσμο, δηλαδὴ μὲ τὴν κοσμικὴ νοοτροπία, ποὺ δὲν ἀνέχεται τὸ πνεῦμα τῆς θυσίας. Νὰ μισήσουμε ὄχι μόνο τὸ κοσμικὸ πνεῦμα ποὺ ὑπάρχει γύρω μας ἀλλὰ πολὺ περισσότερο αὐτὸ ποὺ ὑπάρχει μέσα μας· τὰ πάθη μας καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες. Κι ὅταν καθαρίζουμε τὸν ἔσω ἄνθρωπο, τότε σταυρωνόμαστε πραγματικὰ γιὰ τὸν κόσμο. Τότε θὰ δοῦμε πρόσωπο Θεοῦ.

2. ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Στὸ ἑξῆς, γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, κανεὶς ἂς μὴ μοῦ παρέχῃ κόπους καὶ ἐνοχλήσεις, ζητῶντας ἀπολογία ἀπὸ μένα γιὰ ὅσα κάνω. Διότι «ἐγὼ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω»· βαστάζω στὸ σῶμα μου τὰ σημάδια τῶν πληγῶν ποὺ ὑπέφερα γιὰ τὸν Κύριο ᾿Ιησοῦ. Καὶ οἱ πληγὲς αὐτὲς εἶναι ἡ ἀπολογία μου. ῾Η Χάρις τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ νὰ ἐνισχύῃ καὶ νὰ σᾶς ἐνδυναμώνῃ, ὥστε νὰ διατηρῆτε πάντοτε τὸν ἁγιασμὸ ποὺ σᾶς ἔδωσε τὸ ῞Αγιο Πνεῦμα. ᾿Αμήν.

Το σῶμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου λοιπὸν ἦταν γεμᾶτο ἀπὸ τὰ σημάδια τῶν πληγῶν ποὺ δέχθηκε γιὰ τὸν Κύριο ᾿Ιησοῦ. Καὶ στὴ δευτέρα πρὸς Κορινθίους ᾿Επιστολή του ἀπαριθμεῖ μερικὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ σημάδια. Πέντε φορὲς μαστιγώθηκε, τρεῖς φορὲς χτυπήθηκε μὲ ραβδιά, μιὰ φορὰ λιθοβολήθηκε, τρεῖς φορὲς ναυάγησε, καὶ σὲ μία ἀπὸ αὐτὲς ἔμεινε ἕνα ἡμερόνυκτο στὴ θάλασσα παλεύοντας μὲ τὰ ἄγρια κύματα.

Βέβαια ἐμεῖς τέτοια σημάδια στὸ σῶμα μας δὲν ἔχουμε. Οὔτε ζοῦμε σὲ ἐποχὴ διωγμῶν, ὥστε νὰ ἀξιωθοῦμε τέτοιας μεγάλης τιμῆς. ῞Ομως καθημερινὰ κι ἐμεῖς καλούμαστε νὰ ἀποκτήσουμε ἄλλα, πνευματικὰ σημάδια θυσίας καὶ σταυροῦ. Ποιὰ εἶναι αὐτά;… Νὰ μάθουμε νὰ ὑπομένουμε τὶς δοκιμασίες ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς στὴ ζωή μας· τὶς ὀδυνηρὲς καὶ ἀνίατες ἀσθένειες, τὸν θάνατο προσφιλῶν μας προσώπων, τὶς ἀδικίες, τὶς ἀχαριστίες καὶ περιφρονήσεις, τὰ οἰκονομικά, οἰκογενειακὰ καὶ ἄλλα προβλήματα.

Μὰ ὅλα αὐτὰ εἶναι σημάδια γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ; Ναί, εἶναι ὅταν μάθουμε νὰ τὰ ἀντιμετωπίζουμε ὑπομονετικὰ καὶ δοξολογητικά, χωρὶς νὰ ἀγανακτοῦμε καὶ νὰ χάνουμε τὴν πίστη μας· ὅταν τὰ δεχόμαστε ὅλα αὐτὰ ὄχι ἀναγκαστικὰ καὶ παθητικά, ἐπειδὴ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά, ἀλλὰ ὡς ἐπισκέψεις τῆς ἀγάπης τοῦ ἁγίου Θεοῦ· ὡς εὐκαιρίες γιὰ τὴν πνευματική μας τελείωσι. Καὶ ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου θὰ εἶναι μαζί μας.

από την ιστοσελίδα: Σωτήρ

antexoume.wordpress

Η εικόνα είναι από το ιστολόγιο: antexoume.wordpress