–Γέροντα, λένε ότι οι
αναστενάρηδες, στην γιορτή του Αγίου Κωνσταντίνου, πατούν σε αναμμένα κάρβουνα
και δεν καίγονται. Τί είναι αυτό;
– Και δαιμονικό
είναι και απατεωνιά. Το ότι χορεύουν κρατώντας κάποια εικόνα ή τον
σταυρό είναι αναίδεια, είναι άρνηση πίστεως. Απομακρύνεται η Χάρη του Θεού, γι’
αυτό τους βοηθάει ο διάβολος. Είναι δυνατόν να μη τους βοηθάει ο διάβολος μετά;
Δικαιούνται την βοήθεια του!
Αλλά είναι και η δική τους πονηριά που βοηθάει.
Αυτοί πηγαίνουν προηγουμένως και ετοιμάζουν τον τόπο. Καίνε δηλαδή ξύλα από
πλατάνια που αφήνουν πολλή στάχτη και ξέρουν που πατούν, όταν χορεύουν. Γιατί
δεν καίνε πουρνάρια ή κουμαριές που κρατάνε κάρβουνο; Ας τους ετοιμάσει
άλλος την φωτιά και ας πάνε μετά εκεί να χορέψουν!
Μου είπε κάποιος: «Θαύμα! Οι
αναστενάρηδες πατούν στην φωτιά και δεν καίγονται». «Αυτό θαμάζεις; του είπα.
Οι δαίμονες είναι μέσα στην φωτιά της κολάσεως και δεν καίγονται χρόνια, αιώνες
τώρα. Αυτό να θαυμάζεις, και όχι αυτούς που πατούν λίγο πάνω στα κάρβουνα και
στην στάχτη, χωρίς να καίγονται».
(Απόσπασμα από το
βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ΄, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ», ΙΕΡΟΝ
ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ “ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ”, ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου