1337) Σήμερα έχει αυξηθεί το κακό στον κόσμο, γιατί σαν Χριστιανοί μένουμε αδιάφοροι απέναντι στην
αμαρτία του συνανθρώπου μας. Όταν μπορούμε να εμποδίσουμε τον συνάνθρωπό
μας να αμαρτήσει και εμείς δεν το κάνουμε, τότε αμαρτάνουμε τόσο, όσο αμάρτησε
και εκείνος..
Απέναντι στην αμαρτία του συνανθρώπου μας, 3
είναι οι περιπτώσεις που αμαρτάνουμε: α) όταν βοηθάμε τον άλλον να αμαρτήσει β)
όταν με την γνώμη μας, επικροτούμε την αμαρτία του και γ) όταν γνωρίζουμε και
αδιαφορούμε και σιωπούμε στην αμαρτία του άλλου.
Είναι υποχρεωμένος ο Χριστιανός να νουθετήσει τον συνάνθρωπό
του που αμαρτάνει, με σκοπό να διορθωθεί. Μέχρι και την “καλημέρα” να του
κόψουμε, με σκοπό να διορθωθεί και να ταρακουνηθεί. Και αν εν τέλει δεν ακούσει
και δεν διορθώνεται, τον αφήνουμε στην ησυχία του. Εμείς ωστόσο, κάναμε αυτό
που μπορούσαμε και αυτό που έπρεπε…
Βέβαια η νουθέτηση και η διόρθωση, πρέπει να
γίνεται με διάκριση και αγάπη, ώστε
να μην παρουσιαζόμαστε σαν δάσκαλοι στον άλλον και προϋποθέτει, ότι και η δική μας ζωή είναι φωτεινή και ακέραια,
ώστε να μην μας προσάπτουν πράγματα και αμαρτίες που εμείς υποδεικνύουμε σε
αυτούς.
Όπως το αλάτι έχει τις ιδιότητες να καρυκεύει,
να νοστιμίζει, αλλά και να προλαμβάνει από τη σήψη το φαγητό, έτσι πρέπει να
είναι και η ζωή του Χριστιανού. Να είναι το άλας που συντηρεί την κοινωνία από
την ολοσχερή καταστροφή της».
Απόσπασμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου