Μέθοδοι ἀντισύλληψης (ὀρμονική κ.ἄ.), Ἐξωσωματική Γονιμοποίηση καί ἡ σχέση τους μέ τήν ἔκτρωση!

«Ἐκτός ἀπό τίς παραπάνω «ἀντισυλληπτικές» μεθόδους, πού ὅπως δείξαμε ἔχουν καί ἐκτρωτική δράση, ἐκτρώσεις, μάλιστα πολλαπλές, γίνονται καί κατά τή διαδικασία τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης!

Εἶναι πολύ σημαντικό νά ἐπιστήσουμε τήν προσοχή σέ ὅσους ἐπιλέγουν τή μέθοδο τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης, γιά τά ἠθικά καί θεολογικά διλλήματα πού προκύπτουν ἀπό τή μή φυσική αὐτή διαδικασία.[23]  

Ἐξάλλου, εἶναι κοινή πρακτική νά γονιμοποιοῦνται περισσότερα ἀπό ἕνα (1) ἔμβρυα, συνήθως 4 – 7 ἤ ἀκόμη καί 10 καί ἀπό αὐτά νά ἐπιλέγονται τά πιό «ἰσχυρά» καί νά ἐμφυτεύονται στή μήτρα. Τά «πλεονάζοντα» ἔμβρυα καταστρέφονται ἤ καταψύχονται («κρυοσυντήρηση»), γιά μελλοντική χρήση, ἤ χρησιμοποιοῦνται γιά πειράματα. 

Αὐτό ἔχει σάν ἀποτέλεσμα νά γίνονται οὐσιαστικά «ἐκτρώσεις» πολλῶν ἐμψυχωμένων ἐμβρύων στήν ἀπαρχή τῆς ζωῆς τους, τόσο ἀνά γυναίκα, ὅσο καί ἀθροιστικά. Στήν περίπτωση πολλαπλῆς ἐγκυμοσύνης (3δυμα, 4δυμα κλπ.) οἱ γιατροί πιέζουν τή μητέρα νά δεχθεῖ «ἐπιλεκτική» ἔκτρωση (ἤ «ἐπιλεκτική μείωση τῶν ἐμβρύων», ὅπως ὡραιοποιημένα ὀνομάζεται) καί νά «ἀφαιρεθοῦν» 1 ἤ 2 ἤ περισσότερα ἔμβρυα, τά πιό «ἀδύναμα», προκειμένου νά ζήσουν τό ὑπόλοιπα 1 ἤ 2 καί σπάνια 3.

Προκύπτει ὅμως τεράστιο ἠθικό καί πνευματικό δίλημμα, ὅταν πρέπει γιά νά γεννηθεῖ ἕνα παιδί, τό ὁποῖο φυσικά εἶναι ἀθῶο καί δέν φέρει καμμία εὐθύνη, νά θανατωθοῦν τόσα ἄλλα! Ἐπίσης, θά πρέπει νά μᾶς προβληματίσει σοβαρά ἡ τύχη τῶν «κατεψυγμένων» ἐμβρύων, τά ὁποῖα φυλάσσονται σέ εἰδικά κέντρα.[24] Σύμφωνα μέ τή νομοθεσία διατηροῦνται γιά μία 5ετία καί ἐάν μέχρι τότε δέν ἐνδιαφερθοῦν γι' αὐτά οἱ γονεῖς, καταστρέφονται.

[1]Ἀξίζει νά ἀναφέρουμε ὅτι μόνο τό 2014, πού ἔχουμε στοιχεῖα, πραγματοποιήθηκαν στήν Ἑλλάδα 14.000 κύκλοι ἐξωσωματικῆς. Κι ἐνῶ, σύμφωνα μέ τόν Κώδικα Δεοντολογίας Ἰατρικῶς Ὑποβοηθούμενης Ἀναπαραγωγῆς (ΦΕΚ 293/Τεῦχος Β΄/7.2.2017) γιά νά ἀποφευχθοῦν πολύδυμες κυήσεις ἐμφυτεύονται 1 ἤ 2 ἔμβρυα (ὅταν βεβαίως ἐφαρμόζεται ὁ Κώδικας), συνήθως γονιμοποιοῦνται πάνω ἀπό 4 – 5. Τί γίνονται ὅλα ὅσα δέν ἐμφυτεύονται; Τό ἀναφέραμε ἤδη, τά ἀδύνατα ἤ «μή φυσιολογικά» καταστρέφονται ἤ χρησιμοποιοῦνται σέ πειράματα καί τά ὑπόλοιπα καταψύχονται, ἐάν βεβαίως αὐτό ἐπιθυμοῦν οἱ γονεῖς τους, ἀλλιῶς κι αὐτά καταλήγουν στόν Καιάδα!

Μάλιστα, στα πλαίσια τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης πραγματοποιοῦνται δύο παρεμφερεῖς «ἐξετάσεις», ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση» («Preimplantation Genetic Diagnosis»–PGD) καί ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Ἐξέταση» («Preimplantation Genetic Screening»–PGS). Αὐτές γίνονται πρίν ἀπό τή μεταφορά τοῦ ἐμβρύου στή μήτρα, ἔτσι ὥστε νά ἐπιλέγονται ἔμβρυα χωρίς ἕνα γνωστό ἤ ἐπίφοβο γονιδιακό πρόβλημα (PGD) ἤ ἔμβρυα χωρίς χρωμοσωμικές παρεκκλίσεις (PGS).

Ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Ἐξέταση» εἶναι μία ἐξέταση μέ καθαρά εὐγονικά χαρακτηριστικά,[25] ἀφοῦ ὅταν ἀνιχνεύονται ἔμβρυα, πού δέν ἀνταποκρίνονται στά «στάνταρ» καί στά «πρότυπα» τῆς ἀπρόσωπης καί εὐδαιμονικῆς ζωῆς μας, τά «ἀποκλείουμε». Ἀπό τί ἄραγε; Μά, ἀπό τί ἄλλο, παρά ἀπό τό ἀναφαίρετο δικαίωμά τους στή ζωή!

Ἰδού, λοιπόν, πόσο «πολιτισμένα» περιγράφουν τή διαδικασία αὐτή οἱ εἰδικοί, πού τήν ὑποστηρίζουν καί τήν ἐφαρμόζουν:
«Ἀναζητοῦνται συγκεκριμένες γονιδιακές μεταλλάξεις... ἤ ἀριθμητικές/δομικές χρωμοσωμικές ἀνωμαλίες... πού εἶναι ὑπεύθυνες γιά τήν ἐμφάνιση στό ἔμβρυο γνωστῶν συγγενῶν καί κληρονομικῶν νοσημάτων. Τά προσβεβλημένα ἔμβρυα ἀπομονώνονται καί ἀποκλείονται ἀπό τήν ἐμβρυομεταφορά. Στή μήτρα μεταφέρονται ἐπιλεκτικά μόνον τά ὑγιή...». [1]  

Τά ἀδιαμφισβήτητα βιοηθικά διλήμματα πού ἀνακύπτουν ἀπό αὐτές τίς πρακτικές, δέν μποροῦν νά τά παρακάμψουν ἀκόμη καί οἱ ὑπέρμαχοί τους: «Ἐτησίως,  πολλές  γεννήσεις  παιδιῶν  μέ  κάθε  λογής  ἐλαττώματα  ἤ  νοσήματα  θά  ἦταν  δυνατόν  νά  ἀποφεύγονται  μέσῳ  τῆς  PGD,  σέ  συνδυασμό  μέ  ἐξωσωματική γονιμοποίηση. Τότε ὅμως, θά ἄνοιγε ἕνας παράλληλος δρόμος γιά τόν ὑποχρεωτικό ἔλεγχο τῶν ἐμβρύων μέ γνωστή γενετική ἀνωμαλία, μάλιστα δέ μέ λογικοφανή οἰκονομικά ἐπιχειρήματα: λ.χ., τό Κράτος θά μποροῦσε νά θεσπίσει διατάξεις γιά τόν ὑποχρεωτικό ἔλεγχο τῆς τεκνοποίησης τῶν ὑγιῶν φορέων τῆς β – μεσογειακῆς ἀναιμίας, μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι τό οἰκονομικό καί κοινωνικό κόστος τῶν μεταγγίσεων γιά τούς πάσχοντες ὁμοζυγῶτες εἶναι πολύ μεγαλύτερο ἀπό τό κόστος τοῦ γενικευμένου προεμφυτευτικοῦ ἐλέγχου κατά τήν τεκνοποίηση τῶν ὑγιῶν φορέων. Δέν ἀπέχουμε πολύ ἀπό τήν εὐγονική τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰώνα... ἤ ἀπό τή λογική τῆς ἀπόρριψης τῶν δύσμορφων παιδιῶν στόν Καιάδα».[26]

Ἐάν λάβουμε ὑπόψη μας ὅτι γονιμοποιοῦνται συνήθως 4 – 5 ὠάρια, τότε μιλᾶμε γιά ἰσάριθμα ἔμβρυα μέ ἀθάνατη καί μοναδική ψυχή. Ἐάν ὑπάρχει ἕνα ποσοστό 50% κάποια ἀπό αὐτά νά ἔχουν γενετική «ἀνωμαλία», τότε στατιστικά 2 ἔμβρυα ἀπορρίπτονται, μέ ἄλλα λόγια θανατώνονται! Ἐνῶ ἀπό τά ὑπόλοιπα «φυσιολογικά» κάποια ἤ ὅλα θά ἐμφυτευθοῦν στή μήτρα καί κάποια θά καταψυχθοῦν γιά νά εἶναι «φρέσκα» γιά μελλοντική χρήση ἤ γιά πειράματα...[27] Πρόκειται γιά χιλιάδες ἐκτρώσεις, οἱ ὁποῖες δέν συμπεριλαμβάνονται στίς καταγεγραμμένες 400.000 καί πλέον πού γίνονται κάθε χρόνο στήν ὁλοένα συρρικνούμενη πληθυσμιακά Χώρα μας.

Πρέπει κάποτε νά ἀφυπνισθοῦμε καί νά ἀναλογισθοῦμε τίς εὐθύνες μας. Τό σῶμα μποροῦμε νά τό φονεύσουμε, τήν ψυχή ὅμως ὄχι. Καί οἱ ψυχές ὅλων αὐτῶν τῶν ἀθώων ἐμβρύων δέν θανατώνονται οὔτε χάνονται: 
«καὶ γὰρ καὶ ἐκ τῶν ἐμβρύων, ἤ ἐκτρωμάτων... αἱ ψυχαὶ οὐ θανατοῦνται, οὐδὲ ἀπόλλυνται, ἀλλὰ σὺν ἡμῑν πρὸς τὸν Θεὸν ἐν τῇ ἀναστάσει ἐπισυνάγονται, τῇ ἀῤῥήτω ἐνεργείᾳ καὶ παντοδυνάμῳ τοῦ Θεοῦ».[28] 

Ἄραγε, ἐάν γιά κάθε «ἀργό» λόγο θά ζητηθεῖ ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως ἀπολογία,[29] τί λόγο θά δώσουν γι’ αὐτές τίς ἀθῶες ἀγέννητες ἀνθρώπινες ὑπάρξεις, ὅσοι συνήργησαν στή θανάτωσή τους καί παρέμειναν ἀμετανόητοι;».

Απόσπασμα
Ὑποσημειώσεις:

[1] Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ: «Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως», ἐκδ. Πουρναρᾶ, Θεσ/νίκη 1976, σελ. 152.

[2] Ἡσυχίου Πρεσβυτέρου, «Πρὸς Θεόδουλον», Φιλοκαλία, τόμ. Α΄, μγ΄, ἐκδ. «Ἀστήρ», Ἀθήνα 1982, σελ. 148.

[3] Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, «Ὁμιλία εἰς τὴν Ἄνναν», P.G. 54, 639.

[4] Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ὁμιλώντας γιά τήν πρόσληψη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό, ἀναφέρει: «... ἐξ ἄκρας συλλήψεως ἑνώσας ἑαυτῷ καθ’ ὑπόστασιν» (Ε.Π.Ε., τ. 15Α, σελ. 202). 

[5] «Ἔκδοσις ἀκριβὴς...», ὅ. ἀ., σελ. 150.

[6] Ἁγίου Ἀναστασίου Σιναΐτου, «Ἐρωτήσεις καὶ ἀποκρίσεις», ἐρώτηση Ϟα΄ (91η), P.G. 89, 724.

[7] Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, «Περὶ ψυχῆς καὶ ἀναστάσεως»,P.G. 46, 125.

[8] Τούς ἱ. Κανόνες τοῦ Ἁγίου Βασιλείου ἐπεσφράγισε καί ἐπικύρωσε ἡ Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος (691 μ.Χ.).

[9] «Ἐξεικονισμένο» χαρακτηρίζεται τό ἔμβρυο στό ὁποῖο ἔχουν διαμορφωθεῖ τά ἐξωτερικά του μέλη. Αὐτό γίνεται περίπου στούς 3 μῆνες τῆς κύησης. Κάποιοι ἐσφαλμένα θεωροῦν ὅτι τότε ἐμψυχώνεται ὁ ἄνθρωπος. Κάνουν, μάλιστα, τόν αὐθαίρετο διαχωρισμό, ὅτι μέχρι τότε ἔχει ζωή, ἀλλά ὄχι ψυχή! Τή διάκριση αὐτή, μεταξύ «ἐξεικονισμένου» καί «μή ἐξεικονισμένου» ἐμβρύου, ἡ Ἐκκλησία μας δέν τή δέχθηκε ποτέ. Μάλιστα, τήν ἀπεδοκίμασε ἔντονα (βλ. κανόνα Μ. Βασιλείου, ὁ ὁποῖος ἔχει οἰκουμενικό κύρος). Τό ἴδιο ἀρνητική εἶναι ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας καί στή νεώτερη αὐθαίρετη ἄποψη μερικῶν ὅτι τό ἄνθρώπινο πρόσωπο διαμορφώνεται ἀπό τήν 14 ἡμέρα τῆς συλλήψεως. Αὐτή ἡ αὐθαίρετη θεώρηση ἔγινε γιά νά παρέχει «ἠθικό» (πολλές φορές καί νομικό) ἄλλοθι στούς βιολόγους, γενετιστές προκειμένου να κάνουν πειράματα σέ ἔμβρυα μέχρι 14 ἡμερῶν (κλωνοποίηση κλπ.). Βλ. Δελτία Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τῆς 25ης Ἰανουαρίου 2001 καί 17ης Αὐγούστου 2000. 

[10] Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, «Πηδάλιον», ἐκδ. Ρηγοπούλου, Θεσ/νίκη 2016, σελ. 590.

[11] Ὅ. ἀ.

[12] «Τὰς τὰ ἀμβλωθρίδια φάρμακα, καὶ τὰς δεχομένας τὰ ἐμβρυοκτόνα δηλητήρια τῷ τοῦ φονέως ἐπιτιμίῳ καθυποβάλλονται», ὅ. ἀ., σελ. 299.

[13] Μέ τόν ὄρο Ἔκτρωση ἤ Ἄμβλωση ἐννοοῦμε κυρίως τήν τεχνητή διακοπή τῆς κυήσεως (βλ. Μπαμπινιώτη Γ., «Λεξικό τῆς Νέας Ἑλληνικῆς Γλώσσας», ἐκδ. Κέντρο Λεξικολογίας Ε.Π.Ε., Ἀθήνα 1998, σελ. 135).

Στήν περίπτωση, ὅμως, τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποιήσεως χρησιμοποιοῦμε καταχρηστικά τόν ἴδιο ὄρο, γιατί οὐσιαστικά δέν καταστρέφεται τό ἔμβρυο μέσα στό σῶμα τῆς γυναίκας, ἀλλά στό ἐργαστήριο. Ἡ καταστροφή, ὅμως, τοῦ ἐμβρύου, ὡς ἔμψυχου καί μοναδικοῦ ἀνθρώπου, σέ ὁποιοδήποτε στάδιο τῆς ἀνάπτυξής του καί ὁπουδήποτε αὐτή λάβει χώρα, εἶναι οὐσιαστικά καί πραγματικά «διακοπή» τῆς ζωῆς του καί ἔτσι χρησιμοποιοῦμε τούς ἴδιους ὄρους σέ κάθε τέτοια περίπτωση. Ἄλλωστε, ὁ θάνατος καί μάλιστα μέ τεχνικούς τρόπους ἑνός ἀνθρώπου εἶναι πολύ σοβαρό θέμα γιά νά «παίζουμε» μέ τίς λέξεις!

[14] Γιά μιά τέτοια ἐπιστήμη, πού σκοτώνει ἀθῶες ὑπάρξεις, ἰσχύει τό γνωστό ἀρχαῖο ρητό: «πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται» (Πλάτων, «Μενέξενος», 246e–247a).

[15] «A zygote is the beginning of new human deing… When fertilization is complete, the oocyte becomes a zygote.» (Moore L. Kaith and Persaud T.V.N., «The Developing Human», Philadelphia 1998, σελ. 2).

[16] «This new single-cell human being immediately produces specifically human proteins and enzymes (not carrot or frog enzymes and proteins), and genetically directs his/her own growth and development. (In fact, this genetic growth and development has been proven not to be directed by the mother). Finally, this new human being, the single-cell human zygote, is biologically an individual, a living organism, an individual member of the human species» (Irving N. Dianne, M.A., Ph.D. (former bench research biochemist/biologist NIH/NCI), «When do Human beings begin? “Scientific” myths and scientific facts», in «International Journal of Sociology and Social Policy», 1999, 19:3/4:22-36).

[17] Ἐνδεικτικά μπορεῖτε νά δεῖτε: α) «40 παραθέματα ἀπό ἐμπειρογνώμονες ἰατρούς καί ἐγχειρίδια πού ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ ζωή ξεκινᾶ μέ τή σύλληψη» (https://afistemenaziso.gr/texts/medical/gynecology/40). β) «Life Begins at Fertilization», Princeton University   (https://www.princeton.edu/~prolife/articles/embryoquotes2.html).

[18] Jacobs, Steven Andrew, «Balancing Abortion Rights and Fetal Rights: A Mixed Methods Mediation of the U.S. Abortion Debate»,The University of Chicago, 2019 (διδακτορική διατριβή, βλ. https://knowledge.uchicago.edu/record/1883). Τά ἀποτελέσματα τῆς ἔρευνάς του ἦταν ἐντυπωσιακά, ἄν καί διαφωνοῦμε κάθετα μέ τίς «συμβιβαστικές» του προτάσεις.

[19] «I Asked Thousands of Biologists When Life Begins. The Answer Wasn’t Popular», by Jacobs Steve, https://quillette.com/2019/10/16/i-asked-thousands-of-biologists-when-life-begins-the-answer-wasnt-popular/

[20] «Τό British Heart Foundation ἀναφέρει ὅτι ἀπό τήν 16η μέρα ἀπό τήν σύλληψη, χτυπάει ἡ καρδιά:  Ὅποιος ἐπιθυμεῖ μπορεῖ νά ἐπισκεφτεῖ τήν παρακάτω ἱστοσελίδα: www.justthefacts.org/get-the-facts/babys-heartbeat/  προκειμένου νά ἀκούσει καί νά δεῖ τή λειτουργία τῶν ἐμβρυϊκῶν καρδιακῶν κυττάρων ἀπό τή 18η μέρα ἀπό τή σύλληψη.

»Εἶναι γνωστό πώς ἡ ἀκρίβεια στήν ἀντίληψη ἑνός βιολογικοῦ φαινομένου σχετίζεται καί μέ τήν τεχνολογία πού εἶναι διαθέσιμη. Αὐτό πού χθές γινόταν ἀντιληπτό τήν 22η μέρα, σήμερα γίνεται ἀντιληπτό τή 18η» (www.afistemenaziso.gr/texts/epikairotita/apantisi-tou-kinimatos-afiste-me-na-ziso-sta-ellinika-ioaxes).

[21] Τό μικρότερο μωρό πού ἔχει γεννηθεῖ καί ἐπιβιώσει μέχρι σήμερα ἦταν 23 ἑβδομάδων καί 3 ἡμερῶν καί ζύγιζε 245 γραμμάρια (γεννήθηκε τό 2019). Ἐνῶ μέχρι τότε θεωρούσαν ὅτι ἕνα πρόωρο ἔμβρυο εἶναι βιώσιμο τουλάχιστον μεταξύ τῆς 24ης καί 26ης ἑβδομάδος.

[22] Μόνο τό 2014, σύμφωνα μέ τά δημοσιευμένα στοιχεῖα, πωλήθηκαν στή Χώρα μας 2.000.000 χάπια τῆς «ἑπόμενης ἡμέρας» καί τό 27% τῶν Ἑλληνίδων τά ἔχει χρησιμοποιήσει! Μάλιστα, σημειώθηκε ἔλλειψη στά φαρμακεῖα. Φανταστεῖτε πόσες ἐκτρώσεις ἔχουν γίνει καί πόσες γυναῖκες ἔχουν κάνει μία ἤ καί περισσότερες ἐκτρώσεις, ἐνῶ πιστεύουν ὅτι ἁπλῶς παίρνουν ἕνα ἀντισυλληπτικό χάπι!

[23] Ὁ νεοφανής Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης († 2 Δεκεμβρίου), γιά τό θέμα τῆς ἐξωσωματικῆς, δίδασκε:

«Ὁ ὀργανισμός μας ἔχει μνήμη, τά κύτταρά μας, οἱ ἱστοί μας, ὅλα. Ἡ ψυχή εἶναι παντοῦ, σ’ ὅλο τό σῶμα.

(Ἐρώτηση):— Ἄν κόψεις ἕνα κομματάκι δάχτυλο καί τό πετάξεις, πετᾶς καί λίγη ψυχή;

—Ὄχι, ἀλλά ὡστόσο καί στήν ἄκρη τοῦ δαχτύλου σου ἔχεις ψυχή. Ἦλθαν γυναικολόγοι καί μοῦ εἶπαν, πώς θ’ ἀρχίσουν πειράματα κι αὐτοί γιά τό παιδί τοῦ “σωλήνα”. Τούς εἶπα νά μήν τό κάνουν αὐτό, εἶναι πολύ κακό. Ἡ γονιμοποίηση εἶναι μυστήριο. Ὅλα τά μέρη τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου λαμβάνουν μέρος στήν συνουσία. Ἔχει σημασία αὐτό. Τί παιδί θά βγεῖ; Ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ψυχική διάθεση τῶν δύο, ἀπό τήν ἀγάπη τους. Αὐτά ἐπιδροῦν στά νευρικά κύτταρα, στήν κατάσταση τῶν ὀργάνων, στό σπέρμα, στό ὠάριο, στήν σύλληψη. Ἐγώ τούς τό εἶπα: Ἔχω πληροφορία, ὅτι θά γίνει μεγάλο κακό μέ τό παιδί τοῦ σωλήνα...». (Κωστάκου Ἄννα, «Συνομιλώντας μέ τόν Γέροντα Πορφύριο», ἐκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος», Μήλεσι 2012, σελ. 98–99).

[24]Σύμφωνα μέ τά ἴδια τά «Κέντρα Γυναικολογίας καί Ἀναπαραγωγῆς»: «Τά ἔμβρυα μποροῦν νά καταψυχθοῦν τήν 1η, 2η, 3 ἤ 5η μέρα μετά τήν ὠοληψία. Οἱ ἐμβρυολόγοι τά ἀξιολογοῦν μέ βάση τά διεθνῆ κριτήρια καί κρίνουν ποιά ἔμβρυα εἶναι βιώσιμα καί μποροῦν νά δώσουν ἐγκυμοσύνη. Τά ἔμβρυα αὐτά εἶναι κατάλληλα γιά κρυοσυντήρηση…, μόνο ἔμβρυα καλῆς ποιότητας καταψύχονται, γιατί τά ἔμβρυα μέτριας ἤ κακῆς ποιότητας συνήθως δέν ἐπιβιώνουν στήν ἀπόψυξη. Ἄν τά ἔμβρυα εἶναι μέτριας ποιότητας, συστήνουμε νά μή γίνεται κρυοσυντήρηση… Τά ἔμβρυα μποροῦν νά παραμείνουν στήν κατάψυξη γιά 5 χρόνια κάτω ἀπό τίς κατάλληλες συνθῆκες κρυοσυντήρησης… Σέ κάθε περίπτωση, τό ζευγάρι συζητᾶ μέ τό γιατρό γιά τό “ἄν”  καί “πότε”  θά γίνει κρυοσυντήρηση καί ἡ ἀπόφαση λαμβάνεται ἀπό κοινοῦ.

»Ἡ μέθοδος τῆς κρυοσυντήρησης οὐσιαστικά αὐξάνει τά ποσοστά ἐπίτευξης ἐγκυμοσύνης χωρίς νέα διέγερση, γιατί ἄν δέν πετύχει ἡ προσπάθεια μέ τά “φρέσκα” ἔμβρυα, πολύ πιθανό νά πετύχει ἡ προσπάθεια μέ τά κατεψυγμένα ἔμβρυα…»

Προσέξτε ὁρολογία: «μέτριας ἤ κακῆς ποιότητας», «φρέσκα ἔμβρυα»…, σάν νά ἀναφέρονται σέ τρόφιμα καί ὄχι σέ ἀνθρώπινες ζωές! Οἱ γιατροί, μαζί μέ τούς γονεῖς, πού κατά κανόνα ἀκολουθοῦν τίς ὁδηγίες τῶν γιατρῶν, οἰκειοποιοῦνται τίς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ καί ἀποφασίζουν ποιός θά ζήσει καί ποιός ὄχι.

Βλ. καί τό σχετικό μας ἄρθρο: «Ἡ “Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση – Εξέταση” καί ἡ σχέση της μέ τήν Ἔκτρωση!», https://afistemenaziso.gr/texts/medical/proemfyteftikh-genetikh-diagnwsh-exetash-pgd-pgs-ektrwsh   

[25]Δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγει τό γεγονός ὅτι τήν εὐγονική στήν ἀρχαιότητα ἐφήρμοζαν οἱ Σπαρτιάτες μέ τόν Καιάδα, ἐνῶ στή νεώτερη ἱστορία μεταξύ ἄλλων οἱ Ναζιστές, ἀλλά καί κάποια «πολιτισμένα» κράτη, ὅπως οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες Ἀμερικῆς, ἡ Σουηδία κ.ἄ.

[26] Καζλαρής Χάρης, PhD Βιοχημικός–Κλινικός Ἐμβρυολόγος, «Προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (PGD) καί προεμφυτευτικός γενετικός ἔλεγχος (PGS): εἰδικές ἐξετάσεις ἤ ἐφαρμογές ρουτίνας;», Ἀθήνα  2012, σελ. 3.

[27] Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος σέ εἰσήγησή του στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (6. 2. 2005) ἀναφερόμενος στό νομοσχέδιο γιά τήν «Ἰατρική Ὑποβοήθηση στήν Ἀνθρώπινη Ἀναπαραγωγή», σημείωνε καί τά ἑξῆς:

«Τό τρίτο σημεῖο ἔχει σχέση μέ τό λεγόμενο “πλεονάζον γεννητικό ὑλικό” καί τό λεγόμενο “κρυοσυντηρημένο γεννητικό ὑλικό”, τό ὁποῖο, ὅταν δέν ἐμφυτεύεται σέ ἄλλο σῶμα, χρησιμοποιεῖται γιά θεραπευτικούς ἤ ἐρευνητικούς σκοπούς ἤ καταστρέφεται. Ὁπότε, σέ αὐτήν τήν περίπτωση, ἀκριβῶς ἐπειδή τό γονιμοποιημένο ὠάριο, ἤτοι τό ἔμβρυο, γιά τήν ὀρθόδοξη θεολογία εἶναι ἄνθρωπος, σημαίνει ὅτι ἡ πράξη αὐτή συγκαταλέγεται στήν κατηγορία τοῦ φόνου συγκεκριμένου ἀνθρώπου... Τό ἔμβρυο, τόν ἄνθρωπο, δέν μποροῦμε νά τό ὀνομάσουμε ἁπλῶς γεννητικό ἤ γενετικό ὑλικό, τό ὁποῖο μάλιστα μποροῦμε νά χρησιμοποιήσουμε γιά ἐρευνητικούς καί θεραπευτικούς σκοπούς. Ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά θεωρηθῆ πειραματόζωο». [Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος (Βλάχος), «Ὑποβοηθούμενη Ἀναπαραγωγή», http://alopsis.gr (12.1.2006)].  

[28] Ἁγίου Ἀναστασίου Σιναΐτου, «Ἐρωτήσεις καὶ ἀποκρίσεις», ὅ. ἀ., σελ. 725.

[29] «Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ λαλήσουσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσιν περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως» (Ματθ. 12, 36).

Ἰωάννης Γ. Θαλασσινός,

Πρόεδρος «Πανελληνίου Ἑνώσεως Φίλων τῶν Πολυτεκνων» (Π.Ε.ΦΙ.Π.)

πηγή: afistemenaziso.gr

makkavaios.blogspot