«Υπάρχει η δόξα που χαρίζει ο Θεός, όπως ο
ίδιος βεβαιώνει: «Αυτούς που με δοξάζουν, θα τούς δοξάσω κι εγώ» [τοὺς δοξάζοντάς
με δοξάσω] (Α’ Βασ. 2:30). Υπάρχει και η δόξα πού προέρχεται από το
διάβολο, με τούς επαίνους των ανθρώπων. Γι’ αυτό είπε ο Κύριος: «Αλίμονο,
όταν όλοι οι άνθρωποι σας επαινούν» [οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι]
(Λουκ. 6:26).
Θ’ αντιληφθείς και θα γνωρίσεις καλά τη δόξα
που χαρίζει ο Θεός, όταν λογαριάζεις σαν ζημιά σου τη δόξα των ανθρώπων και την
αποφεύγεις με κάθε τρόπο, και όταν, όπου κι αν βρίσκεσαι, κρύβεις τον τρόπο της
ζωής σου. Θα γνωρίσεις όμως καλά και τη δόξα των ανθρώπων όταν, και το
παραμικρό έργο σου το κάνεις «προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις».
Όταν επιδιώκουμε τη δόξα ή όταν, χωρίς να τη
ζητήσουμε, μας την προσφέρουν οι άλλοι, τότε ας θυμηθούμε
τη λύπη πού πρέπει να νιώθουμε για τίς αμαρτίες μας, και
την ευλάβεια που πρέπει να έχουμε μπροστά στο Θεό, στην ατομική
μας προσευχή. Έτσι θα διώξουμε τον αναιδή δαίμονα της κενοδοξίας - αν βέβαια
φροντίζουμε να κάνουμε αληθινή προσευχή. Αν δεν μας βοηθήσουν αυτά, ας
φροντίσουμε γρήγορα να φέρουμε στη σκέψη μας τη φοβερή ώρα του
θανάτου μας. Και αν κι αυτή δεν μας ξυπνήσει, ας φοβηθούμε τουλάχιστο την αιώνια
καταισχύνη, που είναι αποτέλεσμα της προσωρινής επίγειας δόξας. Γιατί είπε ο
Κύριος: «Όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί» [πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν
ταπεινωθήσεται] (Λουκ. 18:14) – όχι μόνο στην άλλη ζωή, αλλά και σ’ αυτήν
εδώ οπωσδήποτε.
Όταν αρχίσουν να μας επαινούν, ή μάλλον να μας
εξαπατούν, ας θυμηθούμε γρήγορα το πλήθος των αμαρτιών μας, και τότε οπωσδήποτε
θα συναισθανθούμε ότι είμαστε ανάξιοι γι’ αυτά που λένε για μας».
Απόσπασμα
«Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος.
Κενοδοξία, υπερηφάνεια και ταπεινοφροσύνη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου